 |
|
|  Τετάρτη 8/3
Τα πλαστικά που ρυπαίνουν τους ωκεανούς μπορεί σχεδόν να τριπλασιαστούν ως το 2040
AΠΕ-ΜΠΕ
Τα πλαστικά σωματίδια που εισέρχονται στους ωκεανούς στον κόσμο αυξήθηκαν σε "άνευ προηγουμένου" ποσότητα από το 2005 και μπορεί σχεδόν να τριπλασιαστούν ως το 2040, αν δεν αναληφθεί περαιτέρω δράση, σύμφωνα με έρευνα που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Υπολογίζεται ότι 171 τρισεκατομμύρια πλαστικά σωματίδια επέπλεαν στους ωκεανούς ως το 2019, σύμφωνα με έρευνα, η οποία αξιολογήθηκε από ομοτίμους και διεξήχθη υπό το 5 Gyres Institute, μια αμερικανική οργάνωση που αγωνίζεται για την μείωση της ρύπανσης από πλαστικά.
Η ρύπανση των θαλασσών από πλαστικά μπορεί να αυξηθεί κατά 2,6 φορές ως το 2040, αν δεν θεσπιστούν νομικά δεσμευτικές παγκόσμιες πολιτικές, προβλέπει η έρευνα αυτή.
Κατά την έρευνα εξετάστηκαν δεδομένα για την ρύπανση από πλαστικά της επιφάνειας του νερού από 11.777 ωκεάνιους σταθμούς σε έξι μεγάλες θαλάσσιες περιοχές, τα οποία καλύπτουν την περίοδο από το 1979 ως το 2019.
"Βρήκαμε ότι υπάρχει μια ανησυχητική τάση εκθετικής ανάπτυξης των μικροπλαστικών στον ωκεανό παγκοσμίως από την έναρξη της χιλιετίας", υπογραμμίζει ο Μάρκους Έρικσεν, συνιδρυτής της 5 Gyres Group, σε ανακοίνωση που εκδόθηκε.
"Χρειαζόμαστε μια ισχυρή, νομικά δεσμευτική, παγκόσμια συνθήκη του ΟΗΕ για την ρύπανση από πλαστικά που θα σταματήσει το πρόβλημα από τη ρίζα", προσθέτει.
Τα μικροπλαστικά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα στους ωκεανούς, καθώς δεν μολύνουν μόνο το νερό, αλλά βλάπτουν τα εσωτερικά όργανα των θαλάσσιων ζώων, τα οποία μπερδεύουν το πλαστικό με την τροφή.
Ειδικοί δηλώνουν ότι η έρευνα αυτή έδειξε ότι το επίπεδο της θαλάσσιας ρύπανσης από πλαστικά στους ωκεανούς είχε υποτιμηθεί.
"Οι αριθμοί σε αυτήν την νέα έρευνα είναι συγκλονιστικοί και σχεδόν πέραν της λογικής", δήλωσε ο Πολ Χάρβεϊ, επιστήμονας και ειδικός στα πλαστικά στην αυστραλιανή συμβουλευτική εταιρεία που εστιάζει στη μείωση της ρύπανσης Environmental Science Solutions.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
