 |
|
|  Παρασκευή 10/3
38χρονη απο την Λάρισα,αφού γέννησε μόνη, πέταξε το βρέφος της στα σκουπίδια (!!!) και πήγε στο νοσοκομείο έχοντας ακατάσχετη αιμορραγία...
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Σοκ προκάλεσε στην τοπική κοινωνία μία 38χρονη από τη Λάρισα,η οποία αφού γέννησε, πέταξε το μωρό της στα σκουπίδια και στη συνέχεια μεταφέρθηκε με αιμορραγία στο τοπικό νοσοκομείο.
H 38χρονη ένιωσε πόνους και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας.
Εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν ότι η κολπική αιμορραγία της γυναίκας προερχόταν από πρόσφατη κύηση, καθώς εντόπισαν τον πλακούντα και τον ομφάλιο λόρου του βρέφους. Μάλιστα, η 38χρονη αντιμετωπίζει κινδύνους με αφορμή τη σηπτική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει.
Κατά τη διάρκεια των εξετάσεών της, η γυναίκα αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις που τις έκαναν οι γιατροί, ενώ αρνήθηκε ότι κυοφορούσε.
Αστυνομικοί της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Λάρισας ερευνώντας την υπόθεση, ανακάλυψαν ότι η 38χρονη γέννησε στο μπάνιο του σπιτιού της στα Καλύβια Ελασσόνας και στη συνέχεια πέταξε το βρέφος σε κάδο απορριμάτων. Στη συνέχεια, οι δικοί, φέρεται ότι πήραν το μωρό από τα σκουπίδια και το μετέφεραν σε αγροτική περιοχή δύο χιλιόμετρα έξω από το χωριό που διέμεναν. Εκεί το έθαψαν πρόχειρα σε χωράφι που άνηκε στην οικογένεια.
Την Πέμπτη το απόγευμα οι αστυνομικοί πήγαν με την οικογένεια στο σημείο, όπου και προχώρησαν σε εκταφή του βρέφους. Από την πρώτη εξέταση προέκυψε ότι το βρέφος που ήταν αγοράκι είχε χτυπήματα στο κεφάλι και σηπτικά φαινόμενα στην κοιλιά.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίςς τα σημάδια αυτά παραπέμπουν σε ενδομήτριο θάνατο.
Όπως ανέφερε η έμπειρη ιατροδικαστής που πραγματοποίησε τη νεκροψία - νεκροτομή στο βρέφος το πρωί της Παρασκευής, Χρυσαυγή Κούση, «τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι το παιδί γεννήθηκε με εργώδη τοκετό και νεκρό», ενώ πρόσθεσε ότι «η ιστοπαθολογική διερεύνηση θα μας δώσει τα υπόλοιπα στοιχεία».
Αναμένονται οι εργαστηριακές εξετάσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
