 |
|
|  Πέμπτη 16/3
Μυστήριο στη Λιβύη
Εξαφανίστηκαν 2,5 τόνοι ουρανίου που ήταν αποθηκευμένοι,σε μυστική τοποθεσία
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) αποκάλυψε χθες Τετάρτη πως έχουν εξαφανιστεί κάπου 2,5 τόνοι φυσικού ουρανίου που βρίσκονταν αποθηκευμένοι σε εγκατάσταση στη Λιβύη.
Κατά τη διάρκεια επίσκεψής τους προχθές Τρίτη, επιθεωρητές του ΔΟΑΕ, μέρους του συστήματος του ΟΗΕ, διαπίστωσαν πως δέκα δοχεία, με περίπου 2,5 τόνους φυσικού ουρανίου σε συμπυκνωμένη μορφή («yellow cake»), «δεν βρίσκονταν εκεί όπου είχε δηλωθεί από τις αρχές», αποκάλυψε ο γενικός διευθυντής του οργανισμού Ραφαέλ Γκρόσι σε επιστολή του προς τα κράτη μέλη.
Ο ΔΟΑΕ διευκρίνισε πως θα κάνει «συμπληρωματικές» έρευνες για να «εξακριβώσει τις περιστάσεις της εξαφάνισης αυτού του ραδιενεργού υλικού και το πού βρίσκεται αυτή τη στιγμή».
Η επιθεώρηση επρόκειτο να γίνει πέρυσι, αλλά αναβλήθηκε λόγω «της κατάστασης ασφαλείας» στη χώρα, εξηγείται.
Στο κείμενο του κ. Γκρόσι δεν δίνεται καμιά λεπτομέρεια για την τοποθεσία της εγκατάστασης.
Η Λιβύη εγκατέλειψε το 2003 το πρόγραμμά της για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, επί των ημερών του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι.
Την πτώση του το 2011 έπειτα από 42 χρόνια δικτατορία ακολούθησε χάος και μείζων πολιτική κρίση, με δυο αντίπαλες κυβερνήσεις στο ανατολικό και στο δυτικό τμήμα της χώρας, μια μυριάδα παραστρατιωτικές οργανώσεις, μισθοφόρους διασκορπισμένους στη χώρα, με φόντο την ανάμιξη ξένων δυνάμεων.
Δυο κυβερνήσεις συνεχίζουν να διεκδικούν την εξουσία, η μια με έδρα την Τρίπολη, στη δυτική Λιβύη, με αναγνώριση του ΟΗΕ, η άλλη στην ανατολική Λιβύη, με την υποστήριξη του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
