 |
|
|  Πέμπτη 23/3
Πρώτη στον κατάλογο η Αμβέρσα
Οι ευρωπαϊκές «πρωτεύουσες» τής κοκαΐνης
POLITICO ,newsbeast.gr
H πρωτεύουσα τής Ευρώπης, στην κατανάλωση κοκαΐνης, είνα η Αμβέρσα, σύμφωνα με τα δεδομένα από την ανάλυση των λυμάτων της πόλης. Μάλιστα τα στοιχεία δείχνουν ότι η μέση ημερήσια χρήση υπερδιπλασιάστηκε από το 2020.
Πιο αναλυτικά, οι άνθρωποι που ζουν στη δεύτερη πόλη του Βελγίου βρίσκονται στην κορυφή του πίνακα για την κατανάλωση κοκαΐνης στην Ευρώπη, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη από τον οργανισμό ναρκωτικών της ΕΕ (EMCDDA) και την ομάδα SCORE, η οποία αξιολόγησε τα λύματα από περίπου 54 εκατομμύρια ανθρώπους πέρυσι σε περισσότερες από 100 συμμετέχουσες ευρωπαϊκές πόλεις. Ο όγκος των υπολειμμάτων κοκαΐνης ήταν υψηλότερος τις Δευτέρες, αντανακλώντας ότι — στην Αμβέρσα τουλάχιστον — το ναρκωτικό χρησιμοποιείται περισσότερο τις Κυριακές και τις Δευτέρες.
Από το 2018, η χρήση κοκαΐνης έχει δείξει μια απότομη ανοδική τάση στην πόλη, που διακόπηκε μόνο από το 2020 και υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία δύο χρόνια.
Και, με μέσο όρο 2.381mg που ανιχνεύονται ανά 1.000 άτομα την ημέρα, ξεπερνά κατά πολύ τις επόμενες δύο πόλεις με τη μεγαλύτερη χρήση: την Ταραγόνα, με 1.610 mg και το Άμστερνταμ, με 1.142 mg. Αλλά στην Αμβέρσα, η κοκαΐνη είναι ένα ζήτημα τόσο για το τι έχει απομείνει στο port-a-potties της όσο και στο λιμάνι της.
Πέρυσι, οι βελγικές αρχές κατέσχεσαν μια ποσότητα ρεκόρ – 110 τόνους – κοκαΐνης στο λιμάνι της πόλης. Έκτοτε, οι αρχές έχουν ανακοινώσει σχέδια να ενισχύσουν την πρόσληψη προσωπικού και να αγοράσουν νέο εξοπλισμό εντοπισμού. Φαίνεται ότι όπου υπάρχει προσφορά, υπάρχει και ζήτηση. Η χρήση κοκαΐνης αυξάνεται επίσης σε κοντινές πόλεις, όπως το Άμστερνταμ (αύξηση 29% μεταξύ 2021 και 2022), οι Βρυξέλλες (αύξηση 28%), η Ουτρέχτη (αύξηση 23%) και το Αϊντχόβεν (αύξηση 14%).
«Είμαστε 100 τοις εκατό σίγουροι ότι οι τιμές οφείλονται στη χρήση και όχι λόγω της απόρριψης, για παράδειγμα, από έναν έμπορο ναρκωτικών ή κάτι τέτοιο», δήλωσε στο POLITICO ο João Matias, επιστημονικός αναλυτής του ΕΚΠΝΤ, υπεύθυνος για την εργασία στα λύματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
