 |
|
|  Σάββατο 25/3
«Hotel Rwanda»
Ο πραγματικός ήρωας πίσω από την ταινία αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από 939 μέρες στη φυλακή
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Πολ Ρουσεσαμπαγκίνα -ο άνθρωπος που αποτέλεσε την έμπνευση για τον κεντρικό ήρωα της ταινίας «Hotel Rwanda», με τον Ντον Τσιντλ στον πρωταγωνιστικό ρόλο- γνωστός επικριτής του προέδρου της Ρουάντας, Πολ Καγκάμε, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξη για «τρομοκρατία», αφέθηκε ελεύθερος, καθώς η κυβέρνηση μείωσε την ποινή του.
Ο Ρουσεσαμπαγκίνα, που έχει βέλγικη υπηκοότητα και διέμενε μόνιμα στις ΗΠΑ, παραδόθηκε στον πρεσβευτή του Κατάρ, προκειμένου να επιστρέψει στις ΗΠΑ, δήλωσε Αμερικανός αξιωματούχος. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εξέφρασε «τη χαρά του» για την απελευθέρωση του Ρουσεσαμπαγκίνα. Το Βέλγιο επίσης χαιρέτισε «την απόφαση της κυβέρνησης της Ρουάντας να μειώσει την ποινή του».
«Ελπίζουμε να επανενωθεί σύντομα με την οικογένειά του» ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Βελγίδα υπουργός Εξωτερικών, Χάτζα Λαμπίμπ.
Η καταδίκη του Ρουσεσαμπαγκίνα τον Σεπτέμβριο του 2021 είχε προκαλέσει διεθνείς αντιδράσεις. «Έπειτα από εντολή του προέδρου και αφού εξετάστηκαν οι αιτήσεις για επιείκεια, μειώθηκαν οι ποινές του Πολ Ρουσεσαμπαγκίνα και του (συγκατηγορούμενού του) Καλίξτ Ενσαμπιμάντα», δήλωσε η Γιολάντε Μακόλο, εκπρόσωπος της κυβέρνησης της Ρουάντας.
Παράλληλα, μειώθηκαν οι ποινές άλλων 18 ανθρώπων, που είχαν επίσης καταδικαστεί για τρομοκρατία, και οι οποίοι θα απελευθερωθούν εντός της ημέρας.
Ο Ρουσεσαμπαγκίνα έγινε διάσημος χάρη στην ταινία «Hotel Rwanda», που κυκλοφόρησε το 2004 και η οποία διηγείται πώς αυτός ο μετριοπαθής Χούτου, που ήταν διευθυντής του «Hôtel des Mille Collines» στο Κιγκάλι, έσωσε περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στη διάρκεια της γενοκτονίας των Τούτσι, το 1994.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
