 |
|
|  Τρίτη 4/4
«Ευχή» Ζελένσκι σε Πούτιν
«Να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου σε ένα υπόγειο χωρίς τουαλέτα»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε την Δευτέρα ότι θα ήθελε να κλείσουν τον Βλαντίμιρ Πούτιν σε ένα υπόγειο χωρίς τουαλέτα, μετά την επίσκεψη που πραγματοποίησε σε ουκρανικό χωριό, το οποίο απελευθερώθηκε πριν από έναν χρόνο.
Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της κοινότητας αυτής είχαν κλειστεί από τους Ρώσους κατακτητές στο υπόγειο ενός σχολείου.
Έντεκα άνθρωποι πέθαναν σε αυτό το υπόγειο των 200 τετραγωνικών μέτρων όπου παρέμειναν έγκλειστοι επί 27 ημέρες οι 367 από τους περίπου 400 κατοίκους της κοινότητας, τον Μάρτιο του 2022, όπως είπε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
«Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν στο απόλυτο σκοτάδι, περιμένοντας την επιστροφή των Ουκρανών (σ.σ. στρατιωτών). Έγραψαν (στους τοίχους) τα ονόματα εκείνων που πέθαναν και τις ημερομηνίες για να μην τους ξεχάσουν. Και τα παιδιά έγραψαν τους στίχους του εθνικού ύμνου» είπε ο Ζελένσκι, σε μια τελετή προς τιμή των κατοίκων. Ο Ουκρανός πρόεδρος συνοδευόταν από τον Γερμανό αντικαγκελάριο Ρόμπερτ Χάμπεκ και τη γενική γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Μαρίγια Πεϊτσίνοβιτς Μπούριτς.
«Αφού το είδα αυτό, εύχομαι ο Ρώσος πρόεδρος να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σε έναν υπόγειο με έναν κουβά για τουαλέτα», είπε ο Ζελένσκι, σε αυτό το χωριό, στην περιφέρεια του Τσερνίχιφ.
Ο Ζελένσκι ευχαρίστησε τον Χάμπεκ και την Μπούριτς που παρέστησαν σε αυτήν την τελετή και τόνισε ότι είναι σημαντικό οι σύμμαχοι της Ουκρανίας να δουν αυτό το υπόγειο για να αποφασίσουν «αν θα βοηθήσουν την Ουκρανία ή αν θα συνεχίσουν να σκέφτονται πώς θα βρουν έναν τρόπο να συνομιλήσουν με τη Ρωσία».
Αφού απέτυχε στην προσπάθειά του να καταλάβει το Κίεβο, ο ρωσικός στρατός αναδιπλώθηκε στη βόρεια Ουκρανία, στα τέλη Μαρτίου 2022, περίπου έναν μήνα μετά την εισβολή. Στις πόλεις και τα χωριά που κατέλαβε έχουν γίνει πολλές καταγγελίες –συχνά τεκμηριωμένες– για συνοπτικές εκτελέσεις, βασανιστήρια, βιασμούς και λεηλασίες. Το Κρεμλίνο, όπως πάντα, τις διαψεύδει.
Ο Βαλέρι Πολγκούι, ένας 38χρονος κάτοικος της κοινότητας Γιαχίντνε, ο οποίος ήταν και αυτός έγκλειστος στο υπόγειο, περιέγραψε τις φρικτές συνθήκες κράτησης. «Στην αρχή έκανε κρύο όμως στη συνέχεια μαζεύτηκαν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι και δεν υπήρχε πια αρκετό οξυγόνο. Οι ηλικιωμένοι έχαναν τις αισθήσεις τους λόγω έλλειψης οξυγόνου, τρελαίνονταν και μετά πέθαιναν», είπε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
