 |
|
|  Τρίτη 11/4
Πέθανε σε ηλικία 94 ετών ο επιχειρηματίας και εκδότης, Γιώργος Μπόμπολας
protothema.gr
Σε ηλικία 94 ετών πέθανε ο Γιώργος Μπόμπολας, μηχανικός, επιχειρηματίας και εκδότης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο εκδότης πέθανε το πρωί της Μεγάλης Τρίτης σε ιδιωτικό νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν, μετά από ατύχημα που είχε. Υπεβλήθη σε επέμβαση, έχοντας πολλά προβλήματα υγείας και νοσηλευόταν μέχρι χθες στην ΜΕΘ.
Με καταγωγή από τη Μάδαινα του Δήμου Μεσσήνης και μεγαλωμένος στον Πειραιά, ο Γιώργος Μπόμπολας, το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά αριστερής αντιστασιακής οικογένειας, κατάφερε, παρότι ξεκίνησε από χαμηλά και με φάκελο κομμουνιστή στην Ασφάλεια, να εξελιχθεί σε αυτοδημιούργητο και επιτυχημένο επιχειρηματία. Ο πατέρας του ήταν αντάρτης του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση. Συνελήφθη σε ηλικία 14 ετών από τους Γερμανούς επειδή έγραφε συνθήματα υπέρ της Αντίστασης σε τοίχους στην Καστέλλα. Συνέχισε τη δράση του ως μέλος της ΕΠΟΝ.
Η «Άκτωρ» και η «Πήγασος»
Αριστούχος της Ιωνιδείου και αργότερα του Πολυτεχνείου, ίδρυσε το 1977 την κατασκευαστική εταιρεία Άκτωρ, η οποία μετά και τη συγχώνευσή της με την Ελληνική Τεχνοδομική ΑΕ το 1999, ονομάστηκε Ελλάκτωρ και χάραξε τη δική του πορεία στο σύστημα των δημόσιων προμηθειών.
Επίσης, επεκτάθηκε και στον κλάδο των ΜΜΕ με την Πήγασος Εκδοτική. «Ναυαρχίδα» της εταιρείας ήταν η εφημερίδα «Έθνος», την οποία κατείχε από το 1981, με διευθυντή τον Αλέκο Φιλιππόπουλο. Η πρωτοποριακή για την εποχή εφημερίδα στήριξε την «Αλλαγή» και τον Ανδρέα Παπανδρέου και κατάφερε να κυριαρχήσει σε πωλήσεις, ενώ η ανάληψη της ιδιοκτησίας από τον ίδιο θεωρήθηκε καθοριστικής σημασίας για τις εξελίξεις στον χώρο του Τύπου, καθώς άλλαξε το προφίλ των ιδιοκτητών, εκτοπίζοντας τους παραδοσιακούς εκδότες.
Στην «Πήγασος Εκδοτική» άνηκε επίσης η εφημερίδα Ημερησία (έως το 2017), μια σειρά ιστοσελίδων και περιοδικών εντύπων, αλλά και ο τηλεοπτικός σταθμός Mega Channel, που ήταν και ο πρώτος σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας που εξέπεμψε πανελλαδικά στα τέλη του 1989.
Αποσύρθηκε από την προεδρία της «Πήγασος» το 2015, με νέο πρόεδρο τον γιο του, Φώτη Μπόμπολα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
