 |
|
|  Πέμπτη 13/4
Ζεράρ Ντεπαρντιέ
Δεκατρείς γυναίκες τον κατηγορούν για σεξουαλικές βιαιότητες
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Δεκατρείς γυναίκες κατηγορούν για σεξουαλικές βιαιότητες τον γάλλο ηθοποιό Ζεράρ Ντεπαρντιέ, σε βάρος του οποίου έχουν ήδη απαγγελθεί κατηγορίες για βιασμούς και σεξουαλικές επιθέσεις στην ηθοποιό Σαρλότ Αρνού, σύμφωνα με άρθρο στον ενημερωτικό ιστότοπο Mediapart.
Η εισαγγελία του Παρισιού, απαντώντας σε ερώτηση του Γαλλικού Πρακτορείου, ανέφερε την Τετάρτη πως «δεν έχει γίνει μέχρι τώρα αποδέκτης καμιάς νέας μήνυσης» και διευκρίνισε πως η έρευνα που άρχισε τον Ιούλιο του 2020 μετά τη μήνυση της Σαρλότ Αρνού συνεχίζεται.
Ο 74χρονος ηθοποιός «απορρίπτει επισήμως το σύνολο των ποινικών κατηγοριών», γνωστοποίησε στον Mediapart το δικηγορικό γραφείο Τεμίμ, που έχει αναλάβει την υπεράσπισή του. Το γραφείο δεν θέλησε να κάνει περισσότερα σχόλια, όταν ήρθε σε επαφή μαζί του το Γαλλικό Πρακτορείο.
Σε μακροσκελές άρθρο που δημοσίευσε ο ερευνητικός ιστότοπος ,αναφέρεται στη μαρτυρία 13 γυναικών οι οποίες υποστηρίζουν πως «υπέστησαν ανάρμοστες σεξουαλικές χειρονομίες ή λόγια από το διάσημο ηθοποιό, διαφορετικής σοβαρότητας, κατά το γύρισμα ένδεκα ταινιών ή σειρών που προβλήθηκαν από το 2004 ως το 2022, ή σε εξωτερικούς χώρους», καθώς και την αφήγηση ορισμένων αυτοπτών μαρτύρων αυτών των σκηνών.
Οι γυναίκες αυτές «υποστηρίζουν πως υπέστησαν ένα χέρι μέσα στο εσώρουχό τους, στον καβάλο τους, στα οπίσθιά τους ή στο στήθος τους· άσεμνα σεξουαλικά λόγια· μερικές φορές επίμονα γρυλίσματα», αναφέρει ο Mediapart.
«Συχνά ακολουθούσαν γέλια στο πλατό. Και αυτή η ίδια φράση, όταν μερικές διαμαρτυρήθηκαν: 'α, εντάξει, είναι ο Ζεράρ!'», συνεχίζει το άρθρο.
Ο πρωταγωνιστής του «Συρανό ντε Μπερζεράκ» κατηγορείται για «βιασμούς» και «σεξουαλικές επιθέσεις» από το Δεκέμβριο του 2020 μετά τις κατηγορίες της ηθοποιού Σαρλότ Αρνού, η οποία λέει πως βιάσθηκε δύο φορές τον Αύγουστο του 2018 από τον σταρ στην κατοικία αυτού του τελευταίου στο Παρίσι, όταν εκείνη ήταν 22 ετών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
