 |
|
|  Tρίτη 9/5
Άγγελος Ποστέκογλου
Το αγόρι από την Ελλάδα ,που μεγάλωσε στην Αυστραλία,έγινε ο μεγάλος
πρωταγωνιστής και ήρωας τής Σέλτικ
BBC,iefimerida.gr
H Σέλτικ εξασφάλισε το πρωτάθλημα Σκωτίας, με προπονητή τον Ελληνα,
Άγγελο Ποστέκογλου.
Κατέκτησε ,δηλαδή,το δεύτερο σερί πρωτάθλημα στην εποχή Ποστέκογλου
και το 53ο στην ιστορία της. Με αφορμή την σπουδαία χρονιά της Σέλτικ,
το BBC Sport κάνει αφιέρωμα στον Άγγελο Ποστέκογλου, το «αγόρι από την
Ελλάδα που έγινε ο πρωταγωνιστής της Σέλτικ».
Στο άρθρο του βρετανικού μέσου κυριαρχεί μια φωτογραφία: Ένα αγόρι που
με τα μικρά του χέρια κρατά τον αριθμό 24 και κοιτά τον φακό με
ατσάλινο βλέμμα.
Είναι ο Άγγελος Ποστέκογλου, όταν στα 5 του χρόνια, έφτασε με τους
γονείς του στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, οι οποίοι θέλησαν να φύγουν
μακριά από τη χούντα, βρίσκοντας ένα ασφαλέστερο αλλά αβέβαιο
καταφύγιο. Πέντε χρόνια αργότερα, οι γονείς του θα του αλλάξουν το
όνομα σε Άγγελος Ποστέκος, αλλά δεν είναι κάτι που θα τον συντροφεύσει
στη ζωή του.
«Δεν μπορώ να πιστέψω τι πέρασαν οι γονείς μου», είχε πει κάποτε. «Τι
θα περνούσαν για να πάρουν την οικογένεια στην άλλη άκρη του κόσμου,
σε ένα πλοίο που μας πηγαίνε για 30 ημέρες, σε μια χώρα όπου δεν
μιλούν τη γλώσσα, δεν γνωρίζουν ψυχή, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν
δουλειά».
«Οι άνθρωποι λένε ότι πηγαίνουν σε μια άλλη χώρα για μια καλύτερη ζωή.
Οι γονείς μου δεν είχαν καλύτερη ζωή, πήγαν στην Αυστραλία για να
δώσουν ευκαιρίες σε εμένα να έχω μια καλύτερη ζωή», πρόσθεσε.
Ο Ποστέκογλου κατέκτησε τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του στην
Premiership με τη Σέλτικ και το τέταρτο εγχώριο τρόπαιο μετά τη
μετακόμισή του στη Σκωτία από την Ιαπωνία το καλοκαίρι του 2021.
Ο Τομ Ίνγκλις γράφει στο BBC, ότι μπορεί οι τίτλοι να μην είναι κάτι
καινούργιο για την Σέλτικ, ωστόσο, υπάρχει κάτι διαφορετικό. Ο
Ποστέκογλου δεν πήρε μια πρωταθλήτρια ομάδα που χρειαζόταν
μικροαλλαγές. Όταν ανέλαβε την Σέλτικ, η ομάδα έχανε για 10 συνεχόμενα
πρωταθλήματα, έχοντας 25 βαθμούς διαφορά. Η κατάσταση στην Σέλτικ ήταν
τραγική.
Η Ρέιντζερς την είχε αποκλείσει από το Κύπελλο Σκωτίας, η Ρος Κάουντι
την είχε αποκλείσει από το Λιγκ Καπ, οι φίλαθλοι ζητούν καρατομήσεις.
Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Οι οπαδοί δεν έκρυβαν την απογοήτευσή
τους, καθώς αισθάνονταν ότι τους θεωρούσαν δεδομένους και τους
αγνοούσαν.
Ο προπονητής Νιλ Λένον απολύθηκε. Ο Πίτερ Λόουελ, ο επί μακρόν
διευθύνων σύμβουλος, δήλωσε πρόθυμος να παραιτηθεί. Τελικά,
αντικαταστάθηκε από τον Ντόμινικ ΜακΚέι, ο οποίος δεν μακροημέρευσε,
καθώς άντεξε μόνο δύο μήνες και εν συνεχεία παραιτήθηκε για άγνωστους
λόγους.
Η αναζήτηση προπονητή είχε ξεκινήσει και το φλερτ ήταν έντονο με τον
Έντι Χόου, αλλά δεν ευδοκίμησε, καθώς τελικά είπε όχι.
Η Σέλτικ βρισκόταν για 100 ημέρες χωρίς προπονητή και οι φίλαθλοι ήταν
στα κάγκελα. Η ομάδα χρειαζόταν ένα θαύμα και τον άνθρωπο που θα το
δημιουργήσει.
Στις 10 Ιουνίου 2021 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του Άγγελου Ποστέκογλου
ως προπονητή της Σέλτικ. Στην πρώτη του χρονιά στους Κέλτες, κατέκτησε
το πρωτάθλημα Σκωτίας της σεζόν 2021-22, ενθουσιάζοντας τους φίλους
της ομάδας και έκτοτε συνεχίζει τούς θριάμβους!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
