 |
|
|  Σάββατο 13/5
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν συγκρίνει το σχέδιο ολοκλήρωσης της ΕΕ με την προσπάθεια του Χίτλερ να κυριαρχήσει στον κόσμο
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Ούγγρος λαϊκιστής εθνικιστής πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν συνέκρινε χθες Παρασκευή το σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με την επιδίωξη του Αδόλφου Χίτλερ να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο.
Από το τέλος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί νέα στη θέση της, είπε ο Όρμπαν χθες.
«Το Βυζάντιο, ο Καρλομάγνος, ο [αυτοκράτορας της Γερμανίας] Όθωνας, ο Ναπολέων, ο Χίτλερ. Όλοι τους ονειρεύονταν, ο καθένας σε διαφορετική βάση, την ευρωπαϊκή ενότητα», συνέχισε ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας.
Η κατάσταση σήμερα δεν έχει διαφορά, κατά την άποψή του. «Η ύπαρξη ανεξάρτητων εθνών και η ιδέα της αυτοκρατορίας είναι παρούσες ταυτόχρονα. Εθνική κουλτούρα, ευρωπαϊκές αξίες. Εθνική κυριαρχία και –όπως το θέτουν στις Βρυξέλλες– μια ολοένα πιο πλήρης ένωση».
Η ορολογία που χρησιμοποίησε παραπέμπει στο προοίμιο της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Η Ουγγαρία εντάχθηκε στην ΕΕ το 2004. Ο Όρμπαν, που κυβερνά τη χώρα με ολοένα πιο αυταρχικό τρόπο από το 2010, έχει δώσει μάχες εναντίον υποχρεώσεων της Βουδαπέστης δυνάμει της ένταξής της, για παράδειγμα ως προς την πολιτική για το άσυλο και το κράτος δικαίου.
Ταυτόχρονα, η κεντροευρωπαϊκή χώρα λαμβάνει ευρωπαϊκά κονδύλια. Ορισμένα από αυτά έχουν παγώσει, καθώς η ΕΕ αξιώνει εγγυήσεις για τη νόμιμη χρήση τους χωρίς φαινόμενα διαφθοράς και προβάλει την ανησυχία της για τη χαμένη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Αντιδρώντας, ο Ορμπαν καταφέρεται συχνά εναντίον των «γραφειοκρατών των Βρυξελλών» και συγκρίνει επίσης συχνά την ΕΕ με την άλλοτε Σοβιετική Ένωση.
«Ο άνθρωπος είναι άρρωστος», ήταν η αντίδραση του ηγέτη της ουγγρικής αντιπολίτευσης, του Φέρεντς Γκιουρτσάνι, μετά τη γκάφα του πρωθυπουργού της χώρας. Το να συγκρίνεται το τρίτο Ράιχ του Χίτλερ με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι «άρρωστο και αηδιαστικό», έκρινε μέσω Facebook.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
