 |
|
|  Σάββατο 20/5
Φέτος 24 χώρες έχουν αναφέρει επιδημίες χολέρας
Ενα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε 43 χώρες είναι εκτεθειμένοι στην χολέρα,εκτιμά ο ΟΗΕ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Συνολικά ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε 43 χώρες είναι εκτεθειμένοι στην χολέρα, προειδοποιεί ο ΟΗΕ σημειώνοντας ότι, αν και τα μέσα για την ανάσχεση «της πανδημίας αυτής των φτωχών» είναι πολύ γνωστά, λείπουν οι πόροι για να τεθούν σε εφαρμογή.
«Υπάρχει μία πανδημία που σκοτώνει τους φτωχούς μπροστά στα μάτια μας και γνωρίζουμε ακριβώς πώς να την σταματήσουμε, αλλά έχουμε ανάγκη από περισσότερη υποστήριξη και λιγότερη αδράνεια εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας, διότι, αν δεν ενεργήσουμε τώρα, η κατάσταση θα επιδεινωθεί», προειδοποίησε ο Ζερόμ Πφάφμαν Ζαμπρούνι, επικεφαλής της υπηρεσίας έκτακτων καταστάσεων της δημόσιας υγείας της UNICEF, κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Γενεύη.
«Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε 43 χώρες είναι εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της χολέρας», δήλωσε ο συνάδελφός του Χένρι Γκρέι, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, υπεύθυνος για την καταπολέμηση της νόσου, που εξαπλώνεται όταν απουσιάζουν οι συνθήκες υγιεινής και το πόσιμο νερό.
Η χολέρα προκαλεί διάρροια και εμετούς και μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τα μικρά παιδιά.
Ο ΟΗΕ χρειάζεται 640 εκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπίσει αυτήν την λοιμώδη νόσο, αλλά έχει δηλώσει ότι όσο περιμένουμε για την αύξηση των μέσων αντιμετώπισης, τόσο επιδεινώνεται η κατάσταση.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι εκστρατείες εμβολιασμού συναντούν σοβαρά εμπόδια.
Μέχρι σήμερα φέτος, 24 χώρες έχουν αναφέρει επιδημίες χολέρας, έναντι 15 στα μέσα του Μαΐου το 2022.
Χώρες οι οποίες συνήθως δεν πλήττονται από χολέρα είναι πλέον θύματα και το ποσοστό της θνητότητας ξεπερνά κατά πολύ το 1% που παρατηρείται συνήθως.
Ο Χένρι Γκρέι αποδίδει την αύξηση των κρουσμάτων στην φτώχεια, στην κλιματική αλλαγή και στις μετακινήσεις πληθυσμών που αυτές προκαλούν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
