 |
|
|  Παρασκευή 26/5
Ξεπέρασε τις 20 λίρες η ισοτιμία με το δολάριο
Σε ιστορικό χαμηλό η τουρκική λίρα
newmoney.gr
Στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών κατρακυλάει η αξία της τουρκικής λίρας, δύο ημέρες πριν τον κρίσιμο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της γειτονικής χώρας.
Με τους επενδυτές να φοβούνται μια πιθανή επανεκλογή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μετά και την ανέλπιστη νίκη στις πρώτες κάλπες της 15ης Μαΐου, οι πιέσεις στα τουρκικά assets βαίνουν αυξανόμενες. Έτσι, μοιραία, η λίρα κατρακυλάει στο ψυχολογικό όριο των 20 ανά δολάριο, το οποίο είναι το χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Σε σχέση με το ευρώ, παράλληλα, η ισοτιμία της λίρας υποχωρεί στο 21,5. Δηλαδή, πολύ κοντά στο ιστορικό χαμηλό των 21,6 λιρών/ευρώ.
Η κύρια ανησυχία των επενδυτών έγκειται στην ανορθόδοξη νομισματική πολιτική της Τουρκίας, η οποία διατηρεί τα επιτόκια σε υπερβολικά χαμηλά επίπεδα, αδιαφορώντας για τον εκτροχιασμό του πληθωρισμού, ο οποίος κάποια στιγμή έφθασε άνω του 80%.
Σύμφωνα με την επικρατούσα οικονομική θεωρία, για την αντιμετώπιση των ανατιμήσεων απαιτείται αύξηση των επιτοκίων, όπως ακριβώς δηλαδή συμβαίνει σ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, ο Ερντογάν, μην θέλοντας να «πνίξει» την ανάπτυξη, έχει αποφασίσει να… αδιαφορήσει για τον πληθωρισμό και τις δραματικές επιπτώσεις του, κρατώντας τα πραγματικά επιτόκια σε αρνητικά επίπεδα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η λίρα υποχωρεί κατά τουλάχιστον 20% μέσα στο 2023, δίνοντας συνέχεια στις μεγάλες απώλειες των τελευταίων ετών. Από την πλευρά του, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, έχει δεσμευτεί να αποκαταστήσει την επενδυτική εμπιστοσύνη της Τουρκίας, ενισχύοντας την ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας και επαναφέροντας τη χώρα στην ορθόδοξη νομισματική πολιτική.
Αρκετοί αναλυτές, πάντως, δεν αποκλείουν μια περαιτέρω βουτιά της λίρας ακόμη και στα 25 ανά δολάριο, είτε σε περίπτωση επικράτησης του Ερντογάν είτε σε περίπτωση επικράτησης του Κιλιτσντάρογλου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
