 |
|
|  Παρασκευή 9/6
Συνελήφθη στην Γερμανία καταζητούμενος Έλληνας έμπορος ναρκωτικών και όπλων
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Συνελήφθη στη Γερμανία, αφού καταζητούνταν για επτά χρόνια, ο 47χρονος Έλληνας Νικόλας Λιαράκος, ο οποίος - σύμφωνα με την Ιταλική Υπηρεσία Ερευνών Κατά της Μαφίας - εμπλέκεται σε διακίνηση ναρκωτικών και όπλων για λογαριασμό της Ντράγκετα (Μαφία της Καλαβρίας).
Καταδικασμένος για εμπόριο ναρκωτικών σε κάθειρξη 28 ετών από το Εφετείο του Καταντζάρο, κατάφερε να δραπετεύσει από τις φυλακές δύο φορές. Την πρώτη το 2013, από τις φυλακές της Μεσσήνας και στη συνέχεια τον Οκτώβριο του 2016, από τις φυλακές της Ρώμης. Στον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος έγινε διάσημος, αφού κατάφερε να δραπετεύσει από τις φυλακές της Ρεμπίμπια, στη Ρώμη, με σεντόνι το οποίο χρησιμοποίησε ως σχοινί. Τα ίχνη του είχαν χαθεί για όλα αυτά τα χρόνια, ζώντας επικίνδυνα σε χώρες όπως η Γερμανία, η Αλβανία, η Σερβία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Μαυροβούνιο, με έναν και μόνο στόχο: να βγάλει λεφτά πουλώντας όπλα και κοκαΐνη σε «φίλους» της Καλαβρίας που είχαν ανάγκη από προμήθειες μέσω των καναλιών της Νότιας Αμερικής.
Στην τελευταία έρευνα της Υπηρεσίας Ερευνών Κατά της Μαφίας του Καταντζάρο, που ονομάζεται «Gentleman 2», κατηγορείται ότι ήταν ο προμηθευτής των ναρκωτικών για τις φαμίλιες της Ντράγκετα στην Καλαβρία, Αμπρουτσέζε και Φοραστέφανο.
Η σύλληψή του έγινε στο πλαίσιο μιας ευρύτερης επιχείρησης της Υπηρεσίας Ερευνών Κατά της Μαφίας του Καταντζάρο, αλλά και της Ιταλικής Οικονομικής Αστυνομίας (Guardia di Finanza) σε συνεργασία με την Κεντρική Υπηρεσία Διερεύνησης Οργανωμένου Εγκλήματος (SCICO), των Αστυνομικών Δυνάμεων της Γερμανίας και του Βελγίου, αλλά και την υποστήριξη της Europol και της ιταλικής αντιπροσωπείας της Eurojust.
Ο Λιαράκος χρησιμοποιούσε αρκετά ονόματα. Σύμφωνα με τους Ιταλούς, αυτό που είχε τελευταία ήταν το «Ίλιρ Πέρε».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
