 |
|
|  Τρίτη 13/6
...και τελικά πέθανε!!!
Η πιστή εφαρμογή τών νόμων στην Πολωνία δεν έδωσε την δυνατότητα άμβλωσης σε 33χρονη έγκυο,που κινδυνευε η ζωή της...
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Πολωνικό νοσοκομείο θα έπρεπε να είχε ενημερώσει μια γυναίκα, η οποία στη συνέχεια πέθανε, ότι ο τερματισμός της εγκυμοσύνης της θα μπορούσε να της σώσει τη ζωή, δήλωσε τη Δευτέρα ο Συνήγορος των Δικαιωμάτων των Ασθενών, εν μέσω οργής για μια υπόθεση που επανάφερε στο προσκήνιο την αυστηρή νομοθεσία για τις αμβλώσεις στη χώρα.
Μαζί με τη Μάλτα, οι νόμοι της Πολωνίας κατά των αμβλώσεων είναι μεταξύ των πιο περιοριστικών στην Ευρώπη και η χώρα επέβαλε σχεδόν ολική απαγόρευση στον τερματισμό κυήσεων το 2021, προκαλώντας μαζικές διαδηλώσεις.
Η 33χρονη γυναίκα, ονόματι Ντορότα, πέθανε από σηπτικό σοκ αφού έμεινε τρεις ημέρες σε νοσοκομείο στην πόλη Νόβι Ταργκ, στη νότια Πολωνία. Είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο αφού έσπασαν τα νερά της στην 20ή εβδομάδα κύησης. Ο σύζυγός της είπε σε πολωνικά μέσα ενημέρωσης ότι κανείς στο νοσοκομείο δεν ενημέρωσε το ζευγάρι για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε η Ντορότα και ότι η ζωή της μπορούσε να σωθεί εάν προκαλείτο αποβολή, καθώς το παιδί είχε πολύ λίγες πιθανότητες επιβίωσης.
«Τα δικαιώματα της ασθενούς παραβιάστηκαν, το δικαίωμα παροχής υγειονομικών υπηρεσιών σύμφωνα με την τρέχουσα ιατρική γνώση παραβιάστηκε, το δικαίωμα της ασθενούς να έχει υπηρεσίες που παρέχονται με τη δέουσα επιμέλεια παραβιάστηκε», δήλωσε ο Συνήγορος των Δικαιωμάτων των Ασθενών, Μπαρτόλομιε Χμιελόβιτς, σε συνέντευξη Τύπου.
Η Κριστίνα Κατσπούρα, επικεφαλής του Ιδρύματος για τις Γυναίκες και τον Οικογενειακό Προγραμματισμό, δήλωσε ότι υπάρχουν τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις εγκύων που πέθαναν, των οποίων οι οικογένειες στράφηκαν στα μέσα ενημέρωσης θεωρώντας ότι οι περιορισμοί στις αμβλώσεις είναι υπεύθυνοι για τον θάνατό τους.
Ο υπουργός Υγείας, Άνταμ Νιτζέλσκι, δήλωσε ότι τα λάθη των γιατρών είναι που ευθύνονται και ότι κάθε γυναίκα στην Πολωνία έχει το δικαίωμα να τερματίσει μια εγκυμοσύνη εάν η ζωή της κινδυνεύει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
