 |
|
|  Τρίτη 13/6
Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Τα σεξουαλικά σκάνδαλα, τα bunga-bunga πάρτι και πως μία ερωμένη του την έκανε...υπουργό
govastileto.gr
Τέλος εποχής, για έναν από τους πιο εμβληματικούς επιχειρηματίες και πολιτικούς της Ιταλίας τα τελευταία 50 χρόνια, τον Silvio Berlusconi, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια, χτυπημένος από λευχαιμία.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας πέθανε την Δευτέρα στο νοσοκομείο San Raffaele στο Μιλάνο, όπου το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν διασωληνωμένος στην μονάδα εντατικής θεραπείας της καρδιολογικής κλινικής.
Ο Berlusconi είχε επιστρέψει στο νοσοκομείο San Raffaele την περασμένη Παρασκευή, μετά από μακρά νοσηλεία – 45 ημερών – λόγω πνευμονίας και μιας μορφής λευχαιμίας. Το πρωί, ο αδερφός του Πάολο και τα παιδιά του είχαν σπεύσει στο νοσοκομείο, όπου βρισκόταν ήδη η Marta Fascina.
Ο άλλοτε κραταιός Cavaliere ήταν χτυπημένος απ’ τα πάθη του, τα ατέλειωτα σκάνδαλα, τις ατασθαλίες και το βουνό από αγωγές και μηνύσεις. Ο Silvio Berlusconi είχε ένα μεγάλο πάθος που για πολλούς αυτό τον κατέστρεψε. Οι γυναίκες! Πολλές, πάρα πολλές. Όμορφες, νεαρές-επικίνδυνα νεαρές, μελαχρινές, ξανθές, κοκκινομάλλες, οι περισσότερες με μοναδικό εφόδιο την ομορφιά και τις καμπύλες τους, μερικές και μορφωμένες. Όλες όμως με όνειρα για τη «μεγάλη ζωή», την πρόσκαιρη αναγνωρισιμότητα, τον εύκολο πλουτισμό, τα περιοδικά, την τηλεόραση.
Η αδυναμία στο «ωραίο φύλο»
Το sex και η αδυναμία στο «ωραίο φύλο» αποδείχτηκε η αχίλλειος πτέρνα του, διέσυρε την εικόνα του, ευτέλισε θεσμούς και σταθερές δεκάδων ετών στην Ιταλία.
Όταν ξεπέρασε τα όρια και από τις συνοδούς πολυτελείας πέρασε στα ανήλικα δεκαεπτάχρονα κορίτσια, οι κρατικές υπηρεσίες έπαψαν να κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Τα σεξουαλικής φύσεως σκάνδαλα ήταν πολλά για να κρυφτούν στην εποχή του mediaκού οργασμού και της υπερπληροφόρησης.
Την τελευταία εικοσαετία, ο Berlusconi δεν χώρισε απλώς την πρώτη του σύζυγο Carla Elvira Lucia Dall’Oglio επειδή ερωτεύτηκε την επόμενη την Veronica Lario αλλά επιδόθηκε σε ένα άνευ προηγουμένου ντεμαράζ οργίων.
Το πρώτο σκάνδαλο ξεσπά, όταν ανάμεσα στις δεκάδες ώρες υποκλoπεισών συνομιλιών από τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες για τη διαφθορά, προκύπτουν «άσχετα με το αντικείμενο της έρευνας στοιχεία». Σε αυτά η μετέπειτα Υπουργός Ίσων Ευκαιριών, Mara Carfagna, αντάλλαξε τη θέση στο Υπουργικό Συμβούλιο έναντι σωρείας από σεξουαλικές «χάρες» που ζήτησε ο ίδιος ο Cavaliere, σαράντα χρόνια μεγαλύτερός της.
H Carfagna πριν ασχοληθεί με την πολιτική ήταν μοντέλο, πανελίστρια, παρουσιάστρια, στα κανάλια του Ομίλου, όπως είχε δηλώσει on camera στην απονομή των τηλεοπτικών βραβείων της RAI «εάν ο Silvio δεν ήταν παντρεμένος, θα τον παντρευόμουν αύριο το πρωί».
Η Veronica Lario (δεύτερη σύζυγος του Silvio) κοινοποίησε τότε επιστολή στην ευρείας κυκλοφορίας πολιτική εφημερίδα Repubblica, απαιτώντας σε έντονο τόνο δήλωση μετάνοιας από το σύζυγό της, εμμέσως πλην σαφώς διαμηνύει ότι υπάρχει και ένα όριο στα «τερτίπια», δεν είναι δυνατόν να ξευτελίζεται η μητέρα τριών εκ των παιδιών του σε εθνικό δίκτυο. Η απάντηση του Cavaliere, παρά τον χαμό στα media της εποχής, ήταν ανεκδιήγητη: έκανε την Carfagna Υπουργό!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
