 |
|
|  Παρασκευή 23/6
Economist
Η Βιέννη είναι η καλύτερη πόλη στον κόσμο για να ζει κανείς
Economist,Guardian,protothema.gr
Για τέταρτη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια, η αυστριακή πρωτεύουσα κατακτά την κορυφή της λίστας με τις ευχάριστες πόλεις για να ζει κανείς, σύμφωνα με τη λίστα του «Economist Intelligence Unit» (EIU), ινστιτούτου έρευνας του περιοδικού «The Economist».
Ο δείκτης του EIU βασίζεται σε 30 ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια σε συγκεκριμένους τομείς: σταθερότητα, σύστημα υγείας, πολιτισμός, περιβάλλον, παιδεία, υποδομές.
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «Guardian», η Βιέννη προσφέρει στους κατοίκους σχεδόν τον τέλειο συνδυασμό σε αυτούς τους τομείς, ωστόσο έχει ένα αδύναμο σημείο : την έλλειψη μεγάλων αθλητικών γεγονότων.
Το 2023, σε 172 χώρες του πλανήτη που μπήκαν στο μικροσκόπιο των εμπειρογνωμόνων του «Economist», ο μέσος δείκτης ποιότητας ζωής φθάνει στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και δεκαπέντε χρόνια, κυρίως ως προς την υγεία, την παιδεία και τον πολιτισμό, μετά το τέλος των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας της νόσου Covid- 19.
Αντιθέτως, οι βαθμοί πέφτουν ως προς τη σταθερότητα σε πολλές πόλεις, ειδικά στην Ευρώπη, λόγω διαδηλώσεων κυρίως για το ασφυκτικό κόστος ζωής.
Στη Γαλλία, οι ταραχώδεις κινητοποιήσεις εναντίον της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος που πέρασε τελικά η κυβέρνηση Μακρόν είχαν ως αποτέλεσμα να υποχωρήσουν στη σχετική λίστα το Παρίσι και η Λιόν.
Όπως αναφέρει το βρετανικό δημοσίευμα, «ενώ οι βαθμολογίες στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης, των υποδομών του πολιτισμού και της ψυχαγωγίας σημείωσαν βελτίωση, η σταθερότητα παρουσίασε οριακή πτώση».
Για τους συντάκτες της έκθεσης, αυτό οφείλεται σε περιπτώσεις εσωτερικών αναταραχών σε πολλές πόλεις εν μέσω της κρίσης του κόστους ζωής και αύξησης της εγκληματικότητας σε ορισμένες εξ αυτών.
Ειδικά στην Ευρώπη, πολλές πόλεις έχουν υποχωρήσει στις κατατάξεις λόγω των αυξημένων απεργιών εργαζομένων. Για παράδειγμα, η Φρανκφούρτη και το Άμστερνταμ βρέθηκαν εκτός της πρώτης δεκάδας.
Η πρώτη δεκάδα
Μετά τη Βιέννη, τη δεύτερη θέση στη λίστα του «Economist Intelligence Unit» (EIU) καταλαμβάνει η Κοπεγχάγη και την τρίτη η Μελβούρνη.
Ακολουθούν το Σίδνεϊ, το Βανκούβερ, η Ζυρίχη, το Κάλγκαρι (Καναδάς), η Γενεύη, το Τορόντο και η Οσάκα.
Το Παρίσι υποχώρησε από την 19η θέση το 2022 στην 24η το 2023 ενώ η Λυόν ολίσθησε από την 25η στην 30ή. Το Λονδίνο καταλαμβάνει την 46η θέση και η Νέα Υόρκη την 69η.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
