 |
| Kυριακή 25/6
Μεντβέντεφ
«Οδηγούμεθα σε παγκόσμια καταστροφή»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Με μία δραματική προειδοποίηση του ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην πρόεδρος της Ρωσίας και στενός συνεργάτης του Βλαντιμίρ Πούτιν, διεμήνυσε πως οι εξελίξεις με τη Wagner οδηγούν αναπόφευκτα σε μεγάλη τραγωδία και σε παγκόσμια καταστροφή, έπειτα από τη σύγκρουση του ηγέτη των μισθοφόρων με το κεντρικό καθεστώς της Μόσχας, η οποία εξελίσσεται πλέον σε εμφύλια σύρραξη.
Όπως έγινε γνωστό από τα διεθνή ΜΜΕ αλλά και σύμφωνα με ανακοίνωση του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, μονάδες της Wagner έχουν κινηθεί προς την πόλη Βορονέζ που βρίσκεται στα μισά της διαδρομής Ροστόφ - Μόσχα.
Την ίδια ώρα έγινε γνωστό στη ρωσική πρωτεύουσα πως έκλεισε η κυκλοφορία του αυτοκινητοδρόμου Μ-4 που οδηγεί νότια προς το Βορονέζ και στη συνέχεια προς το Ροστόφ.
Πληροφορίες αναφέρουν επίσης πως οι μονάδες της Wagner έχουν λάβει θέση μάχης εντός την πόλης Ροστόφ που ελέγχουν αυτή την ώρα, ενώ το Κρεμλίνο έχει διατάξει να τεθεί η χώρα σε καθεστώς αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων που αντιστοιχεί σε αυτό που συνήθως αναφέρεται ως κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Η Εσθονία έθεσε τις δυνάμεις της κατά μήκος των συνόρων με τη Ρωσία σε κόκκινο συναγερμό λόγω των εξελίξεων.
Ο Μεντβέντεφ κάλεσε επίσης τους Ρώσους να συσπειρωθούν γύρω από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν εν μέσω της ένοπλης ανταρσίας από την μισθοφορική οργάνωση Wagner. Να υποστηριχθεί ο Πούτιν ζήτησαν επίσης οι πρόεδροι των δύο σωμάτων του ρωσικού κοινοβουλίου.
«Οι βουλευτές της Δούμα (...) υποστηρίζουν την συσπείρωση των δυνάμεων και υποστηρίζουν τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων», σημειώνει σε ανάρτησή του στο Telegram ο πρόεδρος της κάτω βουλής Βιάτσεσλαβ Βολόντιν.
«Η ισχύς» της Ρωσίας βρίσκεται στην «ενότητα (...) και στην ιστορική μας έλλειψη ανοχής στις προδοσίες και τις προκλήσεις», υπογράμμισε παράλληλα η πρόεδρος του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (άνω βουλή) Βαλεντίνα Ματβιένκο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|