 |
|
|  Σάββατο 1/7
Οι Λειψοί φυτεύουν υποβρύχιους κήπους
AΠΕ-ΜΠΕ
Μία διεθνώς πρωτοποριακή διαδικασία φύτευσης υποβρύχιων κήπων Ποσειδωνίας με τη χρήση σπόρων ολοκληρώθηκε τις προηγούμενες ημέρες στο νοτιοανατολικό Αιγαίο από ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», έπειτα από τρεις μήνες προετοιμασίας.
Δεδομένης της σπανιότητας του φαινομένου της καρποφορίας των θαλάσσιων λιβαδιών, αυτός ο τρόπος φύτευσης λιβαδιών Ποσειδωνίας έχει εφαρμοστεί ελάχιστες φορές παγκοσμίως. Το καινοτόμο εγχείρημα έλαβε χώρα στο νησί των Λειψών, στον κόλπο του υπό δημιουργία Καταφυγίου Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου. Είναι αξιοσημείωτο ότι για πρώτη φορά έπειτα από 10 χρόνια καταγράφηκε ανθοφορία των θαλάσσιων λιβαδιών Ποσειδωνίας, ενώ την άνοιξη σε πολλές ακτές του Αιγαίου καθώς και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου υπήρξε μεγάλη συγκέντρωση καρπών και σπόρων. Έχοντας συλλέξει περισσότερους από 12.000 σπόρους, οι ερευνητές του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος» προετοίμαζαν επί τρεις μήνες την πειραματική φύτευση. Η σημασία του εγχειρήματος είναι μεγάλη, καθώς τα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας θεωρούνται τα «δάση των θαλασσών», δεν είναι φύκη αλλά αποτελούν ένα ανώτερο είδος φυτού, ανθοφορούν και καρποφορούν, απορροφούν έως και 35 φορές περισσότερο άνθρακα από τα τροπικά δάση και εντοπίζονται μόνο στη Μεσόγειο. Σε αυτά βασίζεται η καθαρότητα, αλλά και η παραγωγικότητα των θαλασσών όπου ζουν περισσότερα από 300 είδη φυκών και πάνω από 1.000 είδη θαλάσσιων ζώων.
Η ιστορική επιτυχία του καινοτόμου αειφόρου εγχειρήματος εναρμονίζεται πλήρως και ενισχύεται από τη βιώσιμη τουριστική προσέγγιση των Λειψών. Τα τελευταία χρόνια, ο Δήμος Λειψών, σε συνεννόηση με τους κατοίκους και τους επαγγελματίες, εφαρμόζουν δραστικές μεθόδους ανακύκλωσης, διατηρούν τις παραλίες χωρίς οργανωμένες ξαπλώστρες, ενώ αντικατέστησαν τα πλαστικά μιας χρήσης με ανακυκλώσιμα υλικά πολύ πριν αυτό γίνει υποχρεωτικό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
