 |
|
|  Tετάρτη 5/7
Wagner
Μισθοφόροι-εθισμένοι σε πολέμους,με υπέρογκους μισθούς
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο μισθοφορικός στρατός Wagner Group ιδρύθηκε από τον Γκεβγκένι Πριγκόζιν το 2014 με περίπου 50.000 μισθοφόρους -πολλοί από τους οποίους ήταν πρώην κρατούμενοι- που πολεμούσαν στην Ουκρανία. O μισθοφορικός στρατός του Πριγκόζιν εκπαιδεύει και διαθέτει κάποιους από τους πιο σκληρoτράχηλους επαγγελματίες στρατιώτες και πράκτορες στον κόσμο. Οι ταυτότητες των στελεχών του είναι μυστικές. Η Wagner οικοδομήθηκε στο πρότυπο των αμερικανικών στρατιωτικών εργολάβων Blackwater ή Executive Outcomes. Πρόκειται δηλαδή για μια παραστρατιωτική οργάνωση που στέλνει μισθοφόρους σε ζώνες συρράξεων σε όλο τον κόσμο για να τροφοδοτήσουν τη βία, να λεηλατήσουν φυσικούς πόρους και να εκφοβίσουν τον πληθυσμό.
Τα ηνία του Wagner Group πήρε ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, που φέρει το προσωνύμιο «σεφ του Πούτιν» και ανήκε στον σκληρό πυρήνα του καθεστώτος του, στους ολιγάρχες που μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία βρέθηκαν στο στόχαστρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στα νιάτα του βρέθηκε στη φυλακή για ένοπλη ληστεία και απάτη. Κατάφερε όμως να ορθοποδήσει. Ξεκίνησε ως πωλητής χοτ ντογκ και εξελίχθηκε σε επιτυχημένο επιχειρηματία στον χώρο της εστίασης. Οι Αρχές της Ουκρανίας και οι Δυτικοί υποστηρίζουν ότι τουλάχιστον 400 επίλεκτοι μισθοφόροι της Wagner στάλθηκαν στο Κίεβο για να δολοφονήσουν τον πρόεδρο της Ουκρανίας. Η ομάδα φαίνεται να εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ουκρανία το 2014, όταν βοήθησε τον ρωσικό στρατό στην προσάρτηση της Κριμαίας. «Η Ουκρανία ήταν βασικά η αρχή, το σημείο εκκίνησης για τον όμιλο Wagner», δήλωσε ο Σεργκέι Σουκχάνκιν, ανώτερος ερευνητής στο Ιδρυμα Jamestown.
Από τότε ένας ιστός από παραστρατιωτικές ομάδες και επιχειρήσεις έχει διαχυθεί στη Συρία. Εκεί μέλη της Wagner λέγεται ότι πολέμησαν για να υποστηρίξουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ Aσαντ, εξασφαλίζοντας ερείσματα στον ενεργειακό τομέα της χώρας. Eντονη παρουσία είχαν και έχουν στη Λιβύη, στο Σουδάν, στη Μαδαγασκάρη και τη Μοζαμβίκη. Οι μισθοφόροι της Wagner φέρεται επίσης ότι έχουν πολεμήσει τόσο στη Βόρεια όσο και στην Υποσαχάρια Αφρική. Λέγεται ότι ο βασικός μηνιαίος μισθός για όποιον στρατολογείται στην ομάδα ανέρχεται από 2.500 έως 8.000 δολάρια. Τα μέλη πρέπει να είναι άνω των 25 ετών, άριστα εκπαιδευμένοι, έξυπνοι, ψύχραιμοι και έτοιμοι για εκκαθαρίσεις αθώων πολιτών.
Oσοι μελετούν τη δράση της Wagner υποστηρίζουν ότι είναι μια οργάνωση που διαφοροποιείται από τον συμβατικό ορισμό του ιδιωτικού στρατιωτικού εργολάβου. Συνδυάζει μισθοφορική δραστηριότητα και εξόρυξη φυσικών πόρων, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τη ρωσική εξωτερική πολιτική. Αν και είναι ιδιωτικός όμιλος, πιστεύεται ότι είναι στενά συνδεδεμένος με το Κρεμλίνο. Το 2017 ανέλαβε να εκπαιδεύσει τις ένοπλες δυνάμεις του Σουδάν. Το ίδιο συνέβη και στη Λιβύη, ενώ έχει δημιουργήσει σε αρκετές χώρες όπου δραστηριοποιείται δεκάδες μυστικές βάσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
