 |
|
|  Παρασκευή 7/7
H Ιαπωνία απέκτησε τον ψηλότερο ουρανοξύστη
CNN,zougla.gr
Το νέο ψηλότερο κτήριο στην Ιαπωνία είναι εδώ – και ο λαμπερός ουρανοξύστης αποτελεί μέρος ενός εκτεταμένου «σύγχρονου αστικού χωριού» στο κεντρικό Τόκιο, που βρίσκεται εδώ και χρόνια στα σκαριά.
Ο πύργος, με ελαφρώς καμπυλωτές άκρες και απόληξη που μοιάζει με πέταλα λουλουδιών, φτάνει τα 330 μέτρα ύψος, με 64 ορόφους πάνω από το έδαφος. Αυτό ξεπερνά τον ουρανοξύστη Abeno Harukas στην Οσάκα, που είναι πλέον το δεύτερο ψηλότερο κτήριο της Ιαπωνίας με 300 μέτρα (984 πόδια).
Η ολοκλήρωση του πύργου φέρνει το εκτεταμένο συγκρότημα Azabudai Hills ένα βήμα πιο κοντά στα προγραμματισμένα εγκαίνιά του το φθινόπωρο. Το έργο βρίσκεται υπό κατασκευή από το 2019, ενώ απομένουν μόνο οι «τελευταίες πινελιές» για να γίνουν τους επόμενους μήνες, σύμφωνα με δελτίο Τύπου της κατασκευάστριας εταιρείας Mori Building Co.
Το κτήριο θα είναι πολλαπλών χρήσεων, φιλοξενώντας επώνυμες ξενοδοχειακές κατοικίες, χώρους γραφείων, ένα πανεπιστημιακό ιατρικό κέντρο, καταστήματα λιανικής πώλησης και εστιατόρια, καθώς και το μεγαλύτερο διεθνές σχολείο στο κέντρο του Τόκιο, σύμφωνα με την ανακοίνωση.
Εκτεινόμενο σε μια έκταση άνω των 8 εκταρίων (σχεδόν 20 στρεμμάτων), το έργο στοχεύει στην αναζωογόνηση ολόκληρης της γειτονιάς, με άλλες επιτόπιες εγκαταστάσεις, όπως ένα σπα, γυμναστήρια, μια γκαλερί τέχνης και ένα μουσείο. Οι διάφορες δομές θα αποτελέσουν μια «πόλη μέσα στην πόλη», δήλωσαν οι προγραμματιστές.
«Για την εξυπηρέτηση της τοπικής κυκλοφορίας, κατασκευάσαμε ακόμη και νέους δρόμους που διασχίζουν το συγκρότημα», σύμφωνα με την ιστοσελίδα. Η ευρύτερη ανάπτυξη αναμένεται να φιλοξενήσει περίπου 20.000 υπαλλήλους και 3.500 κατοίκους, μαζί με 25-35 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως.
Οι πύργοι σχεδιάστηκαν από το διάσημο αμερικανικό αρχιτεκτονικό γραφείο Pelli Clarke & Partners. Το βρετανικό Heatherwick Studio σχεδίασε μία από τις χαμηλές κατασκευές της ανάπτυξης.
Αρχιτέκτονες που εργάστηκαν στο έργο δήλωσαν προηγουμένως στο CNN ότι οι εσωτερικοί χώροι των κατοικιών αποτίουν φόρο τιμής στην ιαπωνική χειροτεχνία και τον τρόπο ζωής, όπως ο τρόπος με τον οποίο είναι συνήθως διαμορφωμένα τα ιαπωνικά σπίτια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
