 |
|
|  Παρασκευή 7/7
Ο ηγέτης της πρώην οργάνωσης ανταρτών FARC τής Κολομβίας, φέρεται να πέθανε στη Βενεζουέλα
Reuters,zougla.gr
Ο Ιβάν Μάρκες, ηγέτης ομάδας διαφωνούντων της πρώην οργάνωσης ανταρτών FARC, που ξανάρχισε τον ένοπλο αγώνα αψηφώντας τη συμφωνία ειρήνης του 2016, φέρεται να πέθανε στη Βενεζουέλα, δήλωσαν χθες Πέμπτη δυο πηγές του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς που δεν κατονομάζονται.
Αν και η μεγάλη πλειονότητα των ανταρτών των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) κατέθεσε τα όπλα αφού υπογράφτηκε το 2016 η συμφωνία ειρήνης με την οποία τερματίστηκε η εμπλοκή της οργάνωσης στον εμφύλιο πόλεμο, που διαρκεί κάπου 60 χρόνια στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, ομάδες πολυάριθμων μελών της διαφώνησαν και συνέχισαν τον πόλεμο. Σύμφωνα με τις κολομβιανές δυνάμεις ασφαλείας, εμπλέκονται στη διακίνηση ναρκωτικών και σε παράνομες μεταλλευτικές δραστηριότητες.
«Κατά πληροφορίες (...) πέθανε σε νοσοκομείο στο Καράκας, όπου του προσφέρονταν ιατρικές φροντίδες για τα σοβαρά τραύματα που είχε υποστεί κατά τη διάρκεια επίθεσης στη Βενεζουέλα στα τέλη του Ιουνίου του 2022», είπε πηγή προσκείμενη στη Segunda Marquetalia («Δεύτερη Μαρκετάλια», η ονομασία της ομάδας του).
Η επίθεση εναντίον του Ιβάν Μάρκες –πρόκειται για nom de guerre, το πραγματικό όνομά του είναι Λουσιάνο Μαρίν Αράγκο– φέρεται να διατάχθηκε από τον Ιβάν Μορντίσκο, τον ηγέτη άλλης ομάδας διαφωνούντων των πρώην FARC, σύμφωνα με πηγές του Ρόιτερς στις δυνάμεις ασφαλείας.
Πηγή του Ρόιτερς στις υπηρεσίες πληροφοριών είπε επίσης ότι ο Ιβάν Μάρκες πέθανε στη Βενεζουέλα.
Ο υπουργός Άμυνας της Κολομβίας, ο Ιβάν Βελάσκες, τόνισε ωστόσο σε δημοσιογράφους χθες πως ακόμη δεν υπάρχει καμιά επίσημη ενημέρωση για το εάν ο Ιβάν Μάρκες είναι πράγματι νεκρός.
Το υπουργείο Ενημέρωσης της Βενεζουέλας δεν απάντησε αμέσως όταν το Ρόιτερς του ζήτησε σχόλιο.
Ο Ιβάν Μάρκες ήταν ανάμεσα στους διαπραγματευτές των ανταρτών που σύναψαν τη συμφωνία ειρήνης με την κυβέρνηση της Κολομβίας το 2016. Την αποποιήθηκε δυο χρόνια αργότερα, το 2018, μετά τη σύλληψη και την έκδοση ανιψιού του στις ΗΠΑ.
Αργότερα, έγινε γνωστό πως έγινε μέλος της ηγετικής ομάδας της «Δεύτερης Μαρκετάλιας», ομάδας διαφωνούντων που έχει ξαναπάρει τα όπλα. Η ομάδα αυτή, η ονομασία της οποίας παραπέμπει σε ιστορική μάχη που οδήγησε στην ίδρυση των FARC, πιστεύεται πως έχει 1.670 μέλη, τα περισσότερα από τα οποία –τα 1.060– είναι μαχητές, σύμφωνα με διαβαθμισμένες αναφορές των δυνάμεων ασφαλείας της Κολομβίας σε γνώση του Ρόιτερς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
