 |
|
|  Σάββατο 5/8
Για πρώτη φορά,ανάμεσά τους και η Αθήνα
Οι πόλεις τού κόσμου με την καλύτερη ποιότητα ζωής
newmoney.gr
Στη Βιέννη την αποκαλούν Lebenskunst και σημαίνει “η τέχνη του να ζεις καλά”. Μάλλον αυτή η φράση, επινόημα της αυστριακής πρωτεύουσας, ενσωματώνει πλήρως την ποιότητα ζωής που προσφέρει η πόλη. Σε αυτό συμφωνεί η έρευνα του Monocle, του περιοδικού που από το 2006 δημοσιεύει τον ετήσιο κατάλογό του για τις πιο βιώσιμες πόλεις του κόσμου.
To Μοnocle παρουσίασε και φέτος τις κορυφαίες πόλεις που προσφέρουν ευζωία και υψηλό βιοτικό επίπεδο.
Σημαντικά κριτήρια σε αυτή την έρευνα είναι πάντα η ασφάλεια, η εγκληματικότητα, η διεθνής συνδεσιμότητα, το κλίμα/ηλιοφάνεια, η ποιότητα της αρχιτεκτονικής, οι δημόσιες συγκοινωνίες, η κοινωνική συμπερίληψη, τα περιβαλλοντικά ζητήματα και η πρόσβαση στη φύση, ο αστικός σχεδιασμός, οι επιχειρηματικές συνθήκες, οι προληπτικές πολιτικές εξελίξεις και η ιατρική περίθαλψη. Ουσιαστικά όλοι οι παράγοντες που συμβάλλουν στο να ζούμε μια καλή καθημερινότητα και ένα ασφαλές μέλλον.
Η έρευνα του Monocle για το 2023 καθόρισε ότι η πιο βιώσιμη πόλη στον κόσμο είναι η Βιέννη, ακολουθούμενη από την Κοπεγχάγη, το Μόναχο και τη Ζυρίχη. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τη Βιέννη τόσο καλή πόλη για να ζει κανείς; Αν και η αυτοκρατορική αρχιτεκτονική της Βιέννης είναι το πιο αναγνωρίσιμο πλεονέκτημα της πόλης, το φυσικό περιβάλλον – με τη μορφή λόφων, λιμνών και ποταμών – είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό, ενώ βρίσκεται εντός των ορίων της πόλης. Η λίμνη του Παλαιού Δούναβη, το νησί του ποταμού και τα δημόσια σημεία κολύμβησης εμπλουτίζουν την αστική εμπειρία και ενισχύουν τη βιωσιμότητά της.
Ειδικότερα τώρα που τα εστιατόρια και τα μουσεία της αυστριακής πρωτεύουσας έχουν ανοίξει ξανά, μετά τους περιορισμούς που τέθηκαν σε ισχύ λόγω covid-19, η πόλη είναι και πάλι το ιδανικό μέρος για να μείνουμε. Προσφέρει πολλές ευκαιρίες για πολιτισμό και ψυχαγωγία, καθώς και καλές υποδομές και συνολική σταθερότητα. Επίσης, οι επιπτώσεις των πολιτικών δημόσιας κατοικίας της Βιέννης εξακολουθούν να διαμορφώνουν τον ορίζοντα της πόλης μέχρι σήμερα και να επηρεάζουν θετικά την ανάπτυξη της πόλης. Η χαμηλή εγκληματικότητα και η επιμελής διαχείριση των δημόσιων χώρων αποτελούν επίσης παράγοντες που την εκτοξεύουν στην κορυφή κάθε παρόμοιας έρευνας.
Οπως συμβαίνει με όλες τις μεγάλες κρίσεις, η πανδημία ανέδειξε έντονα τα ελαττώματα και τις ανοησίες της κοινωνίας με τους τομείς της στέγασης, της υγείας και της ασφάλειας να τίθενται υπό σοβαρή πίεση. Οι μητροπόλεις της Βόρειας Αμερικής, που δεν διαθέτουν τα ισχυρά δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας πολλών αντίστοιχων πόλεων στην Ευρώπη και την Ασία, ήταν περισσότερο εκτεθειμένες στις αντιξοότητες των περιορισμών. Ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων που είχαν στην ποιότητα ζωής των πολιτών, καμία βορειοαμερικανική πόλη δεν περιλαμβάνεται στην κατάταξή του περιοδικού για πρώτη φορά από την έναρξη της έρευνας.
Εκτός από τους δείκτες ασφαλείας, όπως το κατά κεφαλήν έγκλημα και η εμπιστοσύνη στην αστυνομία, οι μελετητές διαπίστωσαν ότι το αυξανόμενο κόστος ζωής είχε μεγαλύτερη επίδραση στην έρευνα από ποτέ άλλοτε, λαμβάνοντας υπόψη την ετήσια αύξηση του μέσου όρου του ενοικίου ενός διαμερίσματος, την ηλιοφάνεια και το κλίμα, καθώς και την τιμή βασικών αγαθών όπως η ενέργεια και ο καφές. Γι’ αυτό και η Αθήνα, η φθηνή για τους ξένους, χαρούμενη και, ενίοτε, χαοτική πρωτεύουσα της Ελλάδας, έκανε το ντεμπούτο της στη φετινή κατάταξη, κατακτώντας την 17η θέση. Αλλοι λόγοι περιλαμβάνουν το συναρπαστικό φαγητό και τις καλλιτεχνικές σκηνές της, τα νέα έργα υποδομής και τις έξυπνες προσπάθειες να βελτιωθούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην πόλη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
