 |
|
|  Τρίτη 8/8
Φρίκη στη Γαλλία
Γερμανός βασάνιζε τη σύζυγό του για 12 χρόνια – Εντοπίστηκε γυμνή και υποσιτισμένη,ενω έφερε κατάγματα!!
AFP,zougla.gr
Μια 53χρονη Γερμανίδα, που υποστηρίζει ότι ζούσε φυλακισμένη από το 2011 σε ένα διαμέρισμα στο Φορμπάκ, στη βορειοανατολική Γαλλία, εντοπίστηκε την Δευτέρα από αστυνομικούς, οι οποίοι συνέλαβαν τον σύζυγό της, όπως έγινε γνωστό από πηγές της αστυνομίας.
Ο ύποπτος, που είναι 55 ετών και έχει τη γερμανική υπηκοότητα, συνελήφθη στις 4 τα ξημερώματα, τοπική ώρα και τέθηκε υπό κράτηση. Η σύζυγός του βρέθηκε σε ένα δωμάτιο με κάγκελα στα παράθυρα. Ήταν γυμνή, με ξυρισμένο το κεφάλι, υποσιτισμένη και έφερε εμφανή κατάγματα. Μέσα στο διαμέρισμα υπήρχε και ένας «πάγκος βασανιστηρίων».
Το Φορμπάκ είναι μια πόλη πάνω στα σύνορα της Γαλλίας με τη Γερμανία.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός RMC μετέδωσε ότι η γυναίκα είχε κατάγματα στα πόδια και τα δάχτυλα και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο για νοσηλεία. Μια πηγή της αστυνομίας είπε ότι, με βάση τις πρώτες ενδείξεις, είναι προφανές ότι υποβλήθηκε σε βασανιστήρια.
«Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε περί τίνος πρόκειται. Είναι σε εξέλιξη πολλές έρευνες, προτιμώ να είμαι επιφυλακτικός», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο μια άλλη αστυνομική πηγή, της δικαστικής αστυνομίας του Μετς που έχει αναλάβει την υπόθεση.
Άλλη πηγή είπε ότι η γυναίκα κατάφερε να επικοινωνήσει με τη γερμανική αστυνομία του Βισμπάντεν, η οποία με τη σειρά της ενημέρωσε τις γαλλικές αρχές που επενέβησαν τα ξημερώματα. Η τοπική εφημερίδα Le Republicain Lorrain γράφει ότι τηλεφώνησε αργά το απόγευμα της Κυριακής «από το διαμέρισμα όπου την κρατούσε ο σύντροφός της, μέσα σε αποκρουστικές συνθήκες».
Οι γαλλικές αρχές διενεργούν προκαταρκτική έρευνα για τις κατηγορίες του παράνομου περιορισμού ατόμου, του βιασμού με επιβαρυντικές συνθήκες και βασανιστηρίων και βαρβαρότητας, σύμφωνα με το ενημερωτικό τηλεοπτικό κανάλι BFMTV.
Στο διαμέρισμα βρέθηκε επίσης ένα σημειωματάριο στο οποίο ο άνδρας κατέγραφε τις πράξεις του και τις ώρες που τάιζε το θύμα του, σύμφωνα με τον RMC.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
