 |
|
|  Τετάρτη 9/8
YΓΕΙΑ
Η μεγαλύτερη παγκόσμια μελέτη δείχνει ότι όσο περισσότερο περπατάμε
τόσο μειώνεται ο κίνδυνος θανάτου
newsbeast.gr
Ακόμα και λίγα βήματα την ημέρα έχουν οφέλη για την υγεία, όπως
διαπιστώνει μεγάλη έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό «European
Journal of Preventive Cardiology».
Η ανάλυση αφορά σε 226.889 άτομα που συμμετείχαν σε 17 διαφορετικές
μελέτες σε όλο τον κόσμο. Όπως προκύπτει, ακόμα και 2.337 βήματα την
ημέρα μείωσαν τον κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακές παθήσεις, ενώ το
περπάτημα τουλάχιστον 3.967 βημάτων την ημέρα άρχισε να μειώνει τον
κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία.
Yπογραμμίζεται ότι όσο περισσότερο περπατάμε, τόσο μεγαλύτερα είναι τα
οφέλη για την υγεία μας. Ο κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε αιτία ή
από καρδιαγγειακά νοσήματα μειώνεται σημαντικά με κάθε 500 έως 1.000
επιπλέον βήματα. Η αύξηση των βημάτων κατά 1.000 κάθε μέρα
συσχετίστηκε με 15% μείωση του κινδύνου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία
και η αύξηση κατά 500 βήματα την ημέρα συσχετίστηκε με 7% μείωση του
κινδύνου θανάτου από καρδιαγγειακή νόσο.
«Διαπιστώσαμε ότι αυτό αφορά τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες,
ανεξάρτητα από την ηλικία και ανεξάρτητα από το αν ζουν σε μια
εύκρατη, υποτροπική ή υποπολική περιοχή του κόσμου ή σε μια περιοχή με
μείξη κλιμάτων», αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας, Μασιέι Μπάναχ,
καθηγητής Καρδιολογίας στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Λοντζ στην Πολωνία
και επίκουρος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζονς
Χόπκινς.
Στα άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω, το μέγεθος της μείωσης του κινδύνου
θανάτου ήταν μικρότερο από αυτό που παρατηρήθηκε σε άτομα κάτω των 60
ετών. Σε όσους ήταν μεγαλύτερης ηλικίας παρατηρήθηκε μείωση του
κινδύνου κατά 42% όταν περπατούσαν μεταξύ 6.000 και 10.000 βήματα την
ημέρα, ενώ στους νεότερους ενήλικες η μείωση του κινδύνου ήταν κατά
49% εφόσον περπατούσαν 7.000 έως 13.000 βήματα την ημέρα.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η ανεπαρκής
σωματική δραστηριότητα είναι η τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου στον
κόσμο, με 3,2 εκατομμύρια θανάτους ετησίως να σχετίζονται με τη
σωματική αδράνεια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
