 |
|
|  Σάββατο 19/8
Αιανή Κοζάνης
Mηνύματα φιλίας και συνεργασίας έστειλαν οι δήμαρχοι Κοζάνης, Χισάρ και Αλέξινατς
AΠΕ-ΜΠΕ
Την Διπλωματία των (Βαλκανικών) Πόλεων που παραμένει ζωντανή χτίζοντας γέφυρες συνεργασίας, επιβεβαίωσαν την τελευταίες ημέρες οι αντιπροσωπείες των δήμων Χισάρ Βουλγαρίας και Αλέξινατς Σερβίας που πήραν μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις του Δεκαπενταύγουστου στην Αιανή Κοζάνης.
Η Κοινότητα Αιανής, ιστορική έδρα του δήμου Κοζάνης, αποτελεί τον βασικό συνδετήριο κρίκο μεταξύ των τριών βαλκανικών δήμων, καθώς διατηρεί ενεργά και μετά την συνένωση του 2011 με το δήμο Κοζάνης, το πρωτόκολλο αδελφοποίησης και τους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας με το Αλέξινατς και το Χισάρ προσκαλώντας φέτος τις διοικήσεις των δύο βαλκανικών δήμων να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις του καλοκαιριού.
Η αντιπροσωπεία του δήμου Χισάρ με επικεφαλής την δήμαρχο Πένγκα Γκάνεβα και η αντιπροσωπεία του Αλέξινατς με επικεφαλής τον δήμαρχο Ντάλιμπορ Ραντίσεβιτς, βρέθηκαν στην Ελλάδα για τέσσερις ημέρες , επανασυνδέοντας και επίσημα το τρίγωνο των συναντήσεων μεταξύ των τριών αυτοδιοικήσεων που είχαν ανασταλεί τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της πανδημίας.
Όπως ανέφεραν εκπρόσωποι των τριών δήμων αλλά και της προσωρινής διοίκησης του Συνδέσμου Φιλίας Αianis-Hissar-Αleksinac(αδελφές πόλεις) οι εορταστικές εκδηλώσεις που παρακολούθησε πλήθος κατοίκων και επισκεπτών και στις οποίες συμμετείχε και αντιπροσωπεία του Δήμου Λαυρεωτικής, ( Ορχήστρα Νέων και ο Σύνδεσμος Φιλίας Λαυρίου-Αλέξινατς με επικεφαλής τον δημοτικό σύμβουλο και πρόεδρο του Συνδέσμου Αντώνη Μώρογλου ),« ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ανανέωση των δεσμών φιλίας και συνεργασίας, απαραίτητη και για την επανεκκίνηση των δράσεων στον πολιτιστικό και οικονομικό τομέα που έχουν πλέον θεσμοθετήσει οι αυτοδιοικητικές αρχές των πόλεων».
Στις δηλώσεις τους οι δήμαρχοι Κοζάνης (Λάζαρος Μαλούτας), Χισάρ(Πένγκα Γκάνεβα) και Αλέξινατς (Ντάλιμπορ Ραντίσεβιτς) με φόντο τον βυζαντινό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αιανής (11ος αι), στάθηκαν ιδιαίτερα στην συνέχιση των κοινών δράσεων αλλά και στην ανάγκη να υπάρξει συνέχεια των όσων έχουν οικοδομηθεί από τους νέους των περιοχών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
