 |
|
|  Δευτέρα 11/9
Επεισόδια στην Χιλή κατά τη διάρκεια πορείας στη μνήμη τών θυμάτων τής δικτατορίας τού Πινοτσέτ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Επεισόδια ξέσπασαν χθες Κυριακή στο Σαντιάγο ανάμεσα σε αστυνομικούς και μερίδες διαδηλωτών στο περιθώριο πορείας –με τη συμμετοχή του προέδρου Γκαμπριέλ Μπόριτς– στη μνήμη των θυμάτων της δικτατορίας τού Αουγούστο Πινοτσέτ, παραμονή της σημερινής επετείου του στρατιωτικού πραξικοπήματος με το οποίο ο στρατηγός κατέλαβε την εξουσία στη Χιλή.
Ο πρόεδρος, που ανήκει στην αριστερά, συμμετείχε σε μέρος της πορείας περίπου 5.000 ανθρώπων, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Ήταν ο πρώτος αρχηγός κράτους που το έκανε μετά το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας το 1990.
Ομάδες διαδηλωτών πέταξαν πέτρες εναντίον του προεδρικού μεγάρου, παραβίασαν μπάρες ασφαλείας και προκάλεσαν φθορές στην είσοδο πολιτιστικού κέντρου κοντά στο κτίριο.
Σημειώθηκαν επίσης αψιμαχίες διαδηλωτών και αστυνομικών σε άλλα σημεία της πόλης, κατά μήκος της πορείας. Ορισμένοι διαδηλωτές εκσφενδόνισαν κοκτέιλ μολότοφ εναντίον των δυνάμεων επιβολής της τάξης και έστησαν φλεγόμενα οδοφράγματα.
Στο εσωτερικό νεκροταφείου όπου βρίσκεται μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων τού καθεστώτος τού Πινοτσέτ κάποια μαυσωλεία συλήθηκαν, ανάμεσά τους αυτό γερουσιαστή της δεξιάς.
«Ως πρόεδρος της Δημοκρατίας, καταδικάζω κατηγορηματικά αυτά τα γεγονότα (…). Ο παραλογισμός του να επιτίθεσαι εναντίον αυτών για τα οποία αγωνίστηκαν ο Αγιέντε και τόσοι άλλοι δημοκράτες είναι αισχρός», ήταν η αντίδραση τού Μπόριτς μέσω X (του πρώην Twitter).
Τρεις αστυνομικοί τραυματίστηκαν και τρεις άνθρωποι συνελήφθησαν, σύμφωνα με την κυβέρνησή του.
Την 11η Σεπτεμβρίου 1973, ο στρατηγός Πινοτσέτ καταλάμβανε την εξουσία ανατρέποντας τον πρόεδρο Αγιέντε, ο οποίος αυτοκτόνησε μέσα στο προεδρικό μέγαρο. Άρχισε τότε η αιματηρή περίοδος της στρατιωτικής δικτατορίας, τα χρόνια της οποίας, κατά τα επίσημα στοιχεία, δολοφονήθηκαν ή εξαφανίστηκαν 3.200 άνθρωποι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
