 |
|
|  Δευτέρα 18/9
1 εκατ.ευρώ στο Μαρούσι και ...1,72 εκατ. ευρώ στο κέντρο!
Απίστευτες τιμές για θέσεις πάρκινγκ στην Αθήνα
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο υπερκορεσμός στη χρήση αυτοκινήτων και η ελλιπής πρόνοια σε ό,τι αφορά τις θέσεις στάθμευσης έχει γιγαντώσει το πρόβλημα μετατρέποντάς το σε εφιάλτη. Και ως συνήθως, όπου εμφανίζεται ο ανελέητος νόμος της αγοράς με τη μειωμένη προσφορά και την αυξημένη ζήτηση, η τιμή εκτοξεύεται. Οπως ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή με τις θέσεις στάθμευσης στις περισσότερες περιοχές της χώρας.
Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια και στην περίπτωσή μας αποδεικνύουν ότι μία θέση στάθμευσης, ιδιαίτερα στις κορεσμένες περιοχές του λεκανοπεδίου της Αττικής, κοστίζει όσο ένα διαμέρισμα. Ή, μερικές φορές, ακόμα περισσότερο! Από τα στοιχεία των μεταβιβάσεων ακινήτων προκύπτει ότι οι ακριβότερες τιμές -ως σήμερα- πώλησης θέσεων στάθμευσης έχουν καταγραφεί στην Αθήνα. Στο κέντρο, θέση στάθμευσης περίπου 10 τετραγωνικών πουλήθηκε για 1,72 εκατ. ευρώ! Αλλά δεν είναι μόνο εκεί.
Βάσει των στοιχείων του Μητρώου Ακινήτων, από το οποίο προκύπτει αύξηση κατά 64,5% το περασμένο έτος σε σχέση με το 2019 στις μεταβιβάσεις θέσεων στάθμευσης, καταγράφονται τα εξής ρεκόρ:
Σε πολυκατοικία στο Μαρούσι, υπόγεια θέση στάθμευσης 10 τ.μ. πουλήθηκε 989.000 ευρώ. Στην ίδια πολυκατοικία πουλήθηκαν άλλες τρεις θέσεις ίδιου εμβαδού. Η μία αντί 543.000 ευρώ και οι άλλες δύο αντί 485.000 ευρώ εκάστη. Συνολικά, δηλαδή, στο ίδιο ακίνητο οι τέσσερις θέσεις στάθμευσης πουλήθηκαν για περίπου 2,5 εκατ. ευρώ. Και στην υπόλοιπη χώρα, όμως, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Στη Θεσσαλονίκη πάρκινγκ στην Καλαμαριά, έκτασης 12 τ.μ., πουλήθηκε για 166.600 ευρώ. Στη Λάρισα, ίδιας έκτασης θέση στάθμευσης έπιασε 115.000 ευρώ, ενώ παρόμοια ρεκόρ καταγράφονται και σε άλλες περιοχές, εκτός Αθηνών. Oι παραπάνω περιπτώσεις είναι η πιο ακραία και προς το παρόν η συντριπτική πλειονότητα των θέσεων στάθμευσης δεν πωλείται σε (τόσο) τρελές τιμές, αλλά κυρίως προσεγγίζει ή και ξεπερνά αυτές των διαμερισμάτων. Οπου υπάρχουν, δηλαδή, με δεδομένο ότι στις περιοχές του κέντρου της πρωτεύουσας, για παράδειγμα, δεν διατίθεται καμία θέση στάθμευσης προς πώληση. Και αν βγει (όπως προ ολίγων μηνών στον Λυκαβηττό), θα πουληθεί με... συνοπτικές διαδικασίες όπως η προαναφερόμενη, εμβαδού 30 τ.μ., η οποία μεταβιβάστηκε έναντι 65.000 ευρώ.Λίγο νωρίτερα, στο κέντρο της Αθήνας, θέση στάθμευσης 23,6 τ.μ. μεταβιβάστηκε έναντι 55.000 ευρώ. Η τιμή πώλησης, δηλαδή, είναι μεγαλύτερη από ένα διαμέρισμα, εάν αναλογιστεί κανείς ότι η τιμή ζώνης για ένα νεόδμητο διαμέρισμα πρώτου ορόφου έχει οριστεί στις 2.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο ενώ η θέση στάθμευσης έπιασε τις 2.330 ευρώ ανά τ.μ.
Οι περιπτώσεις των εκατομμυρίων για μια θέση (μακριά από τον ήλιο και τη βροχή) είναι μετρημένες στα δάχτυλα, αλλά εκατοντάδες είναι εκείνες των δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Οπως στον Νέο Κόσμο, όπου μια θέση 11 τ.μ., σε πολυκατοικία κατασκευής του 2002, μεταβιβάστηκε για 70.000 ευρώ, και μία 12 τ.μ. στην ίδια περιοχή (σχεδιασμένη για μοτοσικλέτες, οι ιδιοκτήτες των οποίων ψάχνουν εναγωνίως κλειστά πάρκινγκ για να τις γλιτώσουν από τον κίνδυνο κλοπής) πουλήθηκε για 50.000 ευρώ.
Στη Γλυφάδα, θέση 25 τ.μ. μεταβιβάστηκε για 45.000 ευρώ και στη Νέα Σμύρνη, θέση 36 τ.μ. μεταβιβάστηκε για 42.000 ευρώ. Στον Βύρωνα, θέση 50 τ.μ. (η οποία, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, χωρά περισσότερα από ένα αυτοκίνητα), μεταβιβάστηκε έναντι 70.000 ευρώ, ενώ στην Καλλιθέα -όπου επίσης υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τη στάθμευση- μία θέση 12 τ.μ. πουλήθηκε για 70.000 ευρώ. Στον Πειραιά, μία θέση 15 τ.μ. πωλείται 40.000 ευρώ, στην Πανόρμου 21.000 ευρώ, στην Πετρούπολη 20.000 και στον Βύρωνα 15.000 ευρώ.
Παράγοντες της μεσιτικής αγοράς αναφέρουν ότι οι τιμές για τα πάρκινγκ είναι φουσκωμένες μεν, όμως οι τιμές των εκατομμυρίων ή των σχεδόν εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ περισσότερο στρεβλώνουν την αγορά παρά καταδεικνύουν την πραγματική εικόνα.
Οπως επισημαίνουν, οι αγγελίες για πωλήσεις πάρκινγκ στις περιοχές πέριξ του κέντρου της Αθήνας κινούνται περίπου στις 10.000 με 15.000 ευρώ ανά 10 τ.μ., ενώ, όπως σε όλες τις αγορές, έτσι και σε αυτή υπάρχουν και οι «ευκαιρίες», θέσεις οι οποίες πωλούνται για 6.000 ή ακόμα και για 3.000 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
