 |
|
|  Τετάρτη 20/9
Αντόνιο Γκουτέρες
Στη Μεσόγειο ξεβράζονται πτώματα, ενώ δισεκατομμυριούχοι κάνουν ηλιοθεραπεία στα γιοτ τους
iefimerida.gr
Οι καταστροφικές πλημμύρες στην Ντέρνα της Λιβύης αντιπροσωπεύουν ένα «αλγεινό στιγμιότυπο» ενός κόσμου που «παρασύρθηκε από τον χείμαρρο των ανισοτήτων και των αδικιών», δήλωσε ο γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.
«Μόλις πριν από εννέα ημέρες είδαμε μια εικόνα της κόλασης, ένα φρικτό τοπίο, συνέπεια του συνδυασμού πολλών προβλημάτων με τα οποία έχει βρεθεί αντιμέτωπος ο κόσμος», είπε ο Αντόνιο Γκουτέρες στην εναρκτήρια ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
«Αλλεπάλληλες μάστιγες έπληξαν τους χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στην Ντέρνα. Ήταν τα θύματα πολυετών συγκρούσεων. Θύματα του κλιματικού χάους. Θύματα ηγετών που, τόσο εκεί όσο και αλλού, δεν μπόρεσαν να βρουν τον δρόμο της ειρήνης», συνέχισε ο Γκουτέρες. «Και οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν ευρισκόμενοι στο επίκεντρο της αδιαφορίας: μέσα σε 24 ώρες, ο ουρανός έριξε όγκο βροχής εκατονταπλάσιο από αυτόν που πέφτει σε έναν μήνα· τα φράγματα υποχώρησαν έπειτα από χρόνια πολέμου και παραμέλησης· και όλα όσα γνώριζαν οι κάτοικοι σβήστηκαν από τον χάρτη», πρόσθεσε αναφερόμενος στις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν την Λιβύη και στοίχισαν τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους.
«Ακόμη και αυτήν τη στιγμή, πτώματα ξεβράζονται στις παραλίες της Μεσογείου, ενώ οι δισεκατομμυριούχοι κάνουν ηλιοθεραπεία στα γιοτ τους. Η Ντέρνα είναι ένα αλγεινό στιγμιότυπο της κατάστασης του κόσμου μας, που τον παρέσυρε ο χείμαρρος των ανισοτήτων και των αδικιών και παρέλυσε μπροστά στις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει», τόνισε ο Γκουτέρες.
Ο γενικός γραμματέας παρουσίασε μια δυσοίωνη εικόνα του διεθνούς τοπίου, με γεωπολιτικές εντάσεις που «επιδεινώνονται και την κλιματική αλλαγή, μια «απειλή που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
