 |
|
|  Τρίτη 10/10
H κλιματική κρίση κοστίζει 16 εκατ. δολάρια την ώρα,εκτιμούν ειδικοί επιστήμονες
in.gr
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα- που τροφοδοτούνται όλο και περισσότερο από την ζημιά που έχει προκαλέσει η κλιματική κρίση -προκαλούν καταστροφές που κοστίζουν περίπου 16 εκατομμύρια δολάρια την ώρα κατά τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με μία νέα επιστημονική μελέτη.
Οι καταιγίδες, οι πλημμύρες, οι καύσωνες και οι ξηρασίες έχουν στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους και έχουν καταστρέψει τεράστιες εκτάσεις κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με τα ακραία φαινόμενα να γίνονται όλο πιο συχνά και έντονα λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη που υπολογίζει το κόστος των καταστροφών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το μέσο κόστος από το 2000 έως το 2019 ανέρχεται σε 140 δισεκατομμύρια δολάρια, αν και ο αριθμός διαφέρει σημαντικά από έτος σε έτος. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία για το 2022 ανεβάζουν το ετήσιο κόστος στα 280 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο, οι ερευνητές δήλωσαν πως ακόμα και αυτά τα νούμερα είναι πιθανό να έχουν υποεκτιμηθεί σημαντικά λόγω της έλλειψης δεδομένων, ιδίως από χώρες με χαμηλά εισοδήματα. Δεν συμπεριλήφθηκαν επίσης πρόσθετα κλιματικά κόστη, όπως η μείωση της απόδοσης των καλλιεργειών και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας.
Οι ερευνητές προέβησαν στις εκτιμήσεις συνδυάζοντας δεδομένα σχετικά με το πόσο η παγκόσμια θέρμανση επιδείνωσε τα ακραία καιρικά φαινόμενα, με οικονομικά δεδομένα που σχετίζονται με τις απώλειες.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, διαπίστωσε επίσης ότι ο αριθμός των ανθρώπων που πλήττονται από ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της κλιματικής κρίσης ανέρχεται σε 1,2 δισεκατομμύρια σε διάστημα δύο δεκαετιών.
Τα 2/3 του κόστους των ζημιών προέρχονται από τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, ενώ το 1/3 οφείλεται στην καταστροφή περιουσιών. Οι καταιγίδες, όπως ο τυφώνας Χάρβεϊ και ο κυκλώνας Νάργκις, ευθύνονται για τα 2/3 του κλιματικού κόστους, ενώ το 16% οφείλεται σε καύσωνες και το 10% σε πλημμύρες και ξηρασίες.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι οι μέθοδοί τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό της χρηματοδότησης που απαιτείται για ένα ταμείο ζημιών και απωλειών που συστάθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα το 2022, το οποίο προορίζεται να πληρώσει για την αποκατάσταση από ακραίες καιρικές καταστροφές σε φτωχότερες χώρες. Θα μπορούσε επίσης να προσδιορίσει γρήγορα το ειδικό κλιματικό κόστος των μεμονωμένων καταστροφών, επιτρέποντας την ταχύτερη παροχή κονδυλίων.
Ο Ilan Noy, καθηγητής από το Πανεπιστήμιο Victoria του Wellington στη Νέα Ζηλανδία, δήλωσε ότι υπήρξαν πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα για τα οποία δεν υπήρχαν στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των νεκρών ή τις οικονομικές ζημιές: «Αυτό δείχνει ότι ο βασικός μας αριθμός των 140 δισ. δολαρίων είναι σημαντικά υποεκτιμημένος. Για παράδειγμα, είπε, τα στοιχεία για τους θανάτους από καύσωνα είναι διαθέσιμα μόνο στην Ευρώπη. «Δεν έχουμε ιδέα πόσοι άνθρωποι πέθαναν από καύσωνες σε όλη την υποσαχάρια Αφρική».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
