 |
|
|  Τετάρτη 10/10
Με πλήγμα ακριβείας στη Γάζα
Σκοτώθηκε ο «υπουργός Οικονομικών» τής Χαμάς
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Σφοδρές είναι οι μάχες ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, καθώς μετά την αιφνιδιαστική επίθεση που έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 900 Ισραηλινούς, το Τελ Αβίβ έχει ξεκινήσει να «σφυροκοπά» τη Λωρίδα της Γάζας, με ολόκληρες γειτονιές να έχουν μετατραπεί σε χαλάσματα.
Όπως ανακοίνωσαν οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ μάλιστα ,κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής στη νότια Λωρίδα της Γάζας σκοτώθηκαν δύο μέλη του πολιτικού σκέλους της Χαμάς, μεταξύ των οποίων και ο «υπουργός Οικονομικών» της οργάνωσης, Τζαουάντ Αμπού Σαμάλα.
Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο Τύπου των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ, ο Τζαουάντ Αμπού Σαμάλα πέθανε κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής.
Ο Σαμάλα αποτελούσε στόχο του Ισραήλ, καθώς σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εκπρόσωπου «στο πλαίσιο του ρόλου του διαχειριζόταν τα οικονομικά της οργάνωσης και μοίραζε πόρους για να χρηματοδοτήσει την τρομοκρατία εντός και εκτός της Λωρίδας της Γάζας. Στο παρελθόν κατείχε θέσεις ασφαλείας στην τρομοκρατική οργάνωση και σαν μέρος του ρόλου του οδήγησε σε αρκετές επιχειρήσεις που σκοπός τους ήταν να πλήξουν το κράτος του Ισραήλ».
Έτσι θεωρούνταν ως ένας από τους «εγκεφάλους» της αιφνιδιαστικής επίθεσης της Χαμάς, στη χειρότερη αιματοχυσία στην ιστορία του Ισραήλ μέσα σε μία ημέρα, από τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας το 1948.
Επίσης, κατά σε επίθεση σκοτώθηκε και ο Ζακάρια Αμπού Μααμάρ, ανώτερο μέλος του πολιτικού γραφείου της Χαμάς και επικεφαλής του «υπουργείου» Διεθνών Σχέσεων της οργάνωσης στη Λωρίδα της Γάζας.
Ο Αμπού Μααμάρ ήταν γνωστός ως ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του επικεφαλής της Χαμάς στη Γάζα, Γιάχια αλ Σινουάρ. Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς, «έκανε πολλές δουλειές ώστε να υποκινεί και να λειτουργεί κατά της εθνικής κυριαρχίας του Ισραήλ και να θέτει σε κίνδυνο τους κατοίκους της».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
