 |
|
|  Πέμπτη 12/10
Κρίση στην «Πλεύσης Ελευθερίας»
Δεν παραδίδω την έδρα απαντά ο βουλευτής Μιχάλης Χουρδάκης,που τέθηκε εκτός κόμματος με απόφαση τής Ζωής Κωνσταντοπούλου
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Αναβρασμός επικρατεί στο εσωτερικό της «Πλεύσης Ελευθερίας» μετά την απόφαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου να διαγράψει τον βουλευτή Α' Θεσσαλονίκης, Μιχάλη Χουρδάκη. Και αυτό διότι ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής όχι μόνο δεν δέχεται την απόφαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να παραδώσει την έδρα του.
«Πληροφορήθηκα την επιθυμία της επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Πλεύσης Ελευθερίας να με θέσει εκτός. Στη μέχρι σήμερα μικρή κοινοβουλευτική θητεία μου θεωρώ ότι έχω ανταποκριθεί στην επιλογή των περίπου 170.000 ψηφοφόρων της – δημοκρατικά λειτουργούσας – Πλεύσης Ελευθερίας που θέλησαν την παρουσία της στη Βουλή», τονίζει μεταξύ άλλων. «Θα συνεχίσω με την ίδια ένταση και υπευθυνότητα την άσκηση των κοινοβουλευτικών μου καθηκόντων», καταλήγει ο Μιχάλης Χουρδάκης.
Νωρίτερα το μεσημέρι της Τετάρτης με επιστολή της προς τον Πρόεδρο της Βουλής Κωνσταντίνο Τασούλα, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας ,Ζωή Κωνσταντοπούλου, γνωστοποίησε την διαγραφή του βουλευτή της, Μιχάλη Χουρδάκη.
Μάλιστα, η κ. Κωνσταντοπουλου, αναφέρει ότι ο κ. Χουρδάκης θα παραδώσει την έδρα που κατέχει έως το τέλος της εβδομάδας «όπως έχει ζητηθεί και συμφωνηθεί».
«Οι λόγοι αφορούν την εύρυθμη, ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία της ΚΟ», σημειώνει και καταλήγει ευχόμενη, «καλή επιτυχία στη συνέχεια της σταδιοδρομίας του».
Ο Μιχάλης Χουρδάκης, είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης. Στις εθνικές εκλογές του Μαΐου, είχε βγει 5ος. Ωστόσο, με απόφαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, στις εκλογές του Ιουνίου, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν χωρίς σταυροδοσία, τοποθετήθηκε πρώτος και εξελέγη.
Σημειώνεται, ότι και η μητέρα του Μιχάλη Χουρδάκη συμμετέχει στην κοινοβουλευτική ομάδα. Πρόκειται για την βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης, Αρετή Παπαϊωάννου. Σε περίπτωση που ο κ. Χουρδάκης παραδώσει την έδρα, τη θέση του θα καταλάβει η κυρία Κατερίνα Νικοπούλου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
