 |
|
|  Πέμπτη 19/10
...διώκεται για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος
Στο εδώλιο η γαλλίδα σταρ τού σινεμά ,Ιζαμπέλ Αντζανί
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η σταρ του γαλλικού κινηματογράφου Ιζαμπέλ Αντζανί δικάζεται αύριο στο Παρίσι για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, με την κατηγορία ότι εμφάνισε μια δωρεά ως δάνειο και δήλωνε ψευδώς ότι η μόνιμη κατοικία της ήταν στην Πορτογαλία, κάτι που η ίδια διαψεύδει κατηγορηματικά.
Οι συνήγοροί της αναμένεται ότι θα ζητήσουν την αναβολή της δίκης επειδή η ηθοποιός δεν κατάφερε να επιστρέψει από τις ΗΠΑ λόγω μιας «σοβαρής ασθένειας», η οποία έχει επιβεβαιωθεί από έναν γιατρό της Νέας Υόρκης.
Η 68χρονη ηθοποιός είχε μπει στο στόχαστρο έρευνας των γαλλικών αρχών από το 2016, με αφορμή τις αποκαλύψεις των Panama Papers. Σύμφωνα με τα έγγραφα που έφερε τότε στη δημοσιότητα η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), η Αντζανί ήταν ιδιοκτήτρια μιας εταιρείας στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους. Δεν διαπιστώθηκε κάποια παρανομία της εταιρείας αυτής, ωστόσο διατυπώθηκαν άλλες υποψίες και την υπόθεση ανέλαβε η Οικονομική Εισαγγελία.
Στο επίκεντρο της έρευνας βρέθηκε ο Μαμαντού Ντιαγκνά Ντιαγιέ, ένας ισχυρός Σενεγαλέζος επιχειρηματίας, πρόεδρος της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας του και μέλος της ΔΟΕ. Ο Ντιαγιέ φέρεται ότι μεταβίβασε στην Αντζανί 2 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία εκείνη εμφάνισε ως δάνειο, αντί για δωρεά, αποφεύγοντας έτσι να πληρώσει φόρο ύψους 1,2 εκατ. ευρώ. Οι δικηγόροι της όμως επιμένουν ότι επρόκειτο πραγματικά για δάνειο «από έναν στενό φίλο της», το οποίο αποπληρώνεται κανονικά μέχρι σήμερα.
Δηλώνοντας ψευδώς ότι κατοικεί μόνιμα στην Πορτογαλία, η Αντζανί φέρεται ότι απέφυγε να πληρώσει φόρο εισοδήματος ύψους 236.000 ευρώ. Οι δικηγόροι της λένε ότι «μπορεί να υπήρχε μια διάσταση απόψεων με τη φορολογική υπηρεσία όσον αφορά την κατοικία της την περίοδο 2016-17» ωστόσο «σήμερα δεν έχει απομείνει καμία οφειλή, ούτε στη Γαλλία, ούτε στην Πορτογαλία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
