 |
|
|  Παρασκευή 20/10
Αναφορές για νεκρούς
Βομβαρδίστηκε η ελληνορθόδοξη εκκλησία τού Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα
AΠΕ-ΜΠΕ
Στόχος «ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής» έγινε το βράδυ της Πέμπτης ελληνορθόδοξη εκκλησία στη Γάζα, όπου είχαν καταφύγει πολλοί άμαχοι, ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών της κυβέρνησης της Χαμάς στον παλαιστινιακό θύλακα.
Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Al Jazeera στην πόλη της Γάζας, τουλάχιστον δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν κατά την επίθεση.
Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι από την επιδρομή προκλήθηκαν ζημιές στην πρόσοψη του ναού και κατέρρευσε παρακείμενο οικοδόμημα. Εκτίμησαν πως στόχος της επίθεσης ήταν χώρος κοντά στην ελληνορθόδοξη εκκλησία, όπου πολλοί άμαχοι είχαν αναζητήσει καταφύγιο εν μέσω του συνεχιζόμενου σφυροκοπήματος από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF).
Εκπρόσωπος του IDF που ρωτήθηκε από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) για τον βομβαρδισμό της ελληνορθόδοξης εκκλησίας, απάντησε ότι η υπόθεση διερευνάται και ότι δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τις αναφορές για «ισραηλινό πλήγμα».
Η εκκλησία του Αγίου Πορφυρίου είναι η παλαιότερη χριστιανική εκκλησία στη Λωρίδα της Γάζας. Βρίσκεται κοντά σε τζαμί στην ιστορική συνοικία της πόλης της Γάζας και, σύμφωνα με την παράδοση, φιλοξενεί τα λείψανα του Αγίου Πορφυρίου, ο οποίος διετέλεσε επίσκοπος Γάζας τον 5ο αιώνα.
Δεν απέχει πολύ από το νοσοκομείο Αλ Άχλι που επλήγη το βράδυ της Τρίτης, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο 471 άνθρωποι, σύμφωνα με απολογισμό της Χαμάς. Η ισλαμιστική οργάνωση κατηγόρησε το Ισραήλ για το μακελειό στο νοσοκομείο, ενώ ο ισραηλινός στρατός αποποιήθηκε την ευθύνη και κατηγόρησε τον Παλαιστινιακό Ισλαμικό Τζιχάντ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
