 |
|
|  Πέμπτη 2/11
Βρετανός ισχυρίζεται ότι είδε το τέρας τού Λοχ Νες
«Ήταν τόσο μεγάλο όσο ένα διώροφο λεωφορείο»
newsbeast.gr
Μεγάλη συζήτηση επικρατεί γύρω από το εάν το τέρας του Λοχ Νες είναι πραγματικό ή δημιούργημα της φαντασίας. Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αναφέρει πως έχουν δει από κοντά το τεράστιο, όπως φημολογείται πως είναι, τέρας της λίμνης, με τις μαρτυρίες τους να είναι αμφίβολο αν είναι αληθινές.
Όμως, ένας κυνηγός του τέρατος του Λοχ Νες ισχυρίζεται ότι εντόπισε το γνήσιο τέρας και ότι ήταν τόσο μεγάλο όσο ένα «διώροφο λεωφορείο». Ενώ η παρατήρησή του φέρεται να συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, μόλις τώρα αναφέρθηκε στο Επίσημο Μητρώο Παρατηρήσεων Τεράτων του Λοχ Νες.
«Ήμουν μπερδεμένος και δύσπιστος», δήλωσε ο λάτρης της Νέσι, Sash Lake, σύμφωνα με το nypost.com, για το γεγονός ότι φέρεται να πέτυχε το τέρας του Λοχ Νες στην πατρίδα του. Ο κάτοικος του Box, στο Wiltshire της Αγγλίας, ισχυρίζεται ότι είδε τον μυθικό πλησιόσαυρο ενώ επισκεπτόταν το θρυλικό Λοχ, κοντά στο Inverness. Φέρεται να έβγαινε από τη λίμνη γύρω στο μεσημέρι, όταν «άρχισε να βρέχει και να εμφανίζεται μια ελαφριά ομίχλη», σύμφωνα με τον απολογισμό του Lake.
Ο ίδιος εξήγησε ότι ενώ «η θέα και η όρασή του ήταν εν μέρει περιορισμένη» λόγω των δέντρων που περιβάλλουν τη λίμνη, «κάτι τράβηξε το βλέμμα μου για περίπου πέντε δευτερόλεπτα και με έκανε να ανατριχιάσω».
«Είδα μια τεράστια μαύρη μάζα ή καμπούρα στη μέση της λίμνης, περίπου στο μέγεθος ενός διώροφου λεωφορείου», θυμήθηκε ο Βρετανός. «Θα έλεγα ότι ήταν περίπου 75 με 100 μέτρα μακριά από μένα».
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με πολλές από τις λεγόμενες θεάσεις της Νέσι, η συνάντησή του με το θηρίο ήταν φευγαλέα: Μετά την παρατήρηση, ο Lake είπε ότι φέρεται να έτρεξε κοντά για να το δει καλύτερα, αλλά τα δέντρα του έκρυψαν τη θέα για αρκετά δευτερόλεπτα. Όταν κοίταξε πίσω στο σημείο όπου αρχικά είδε τη μαύρη μάζα, «δεν υπήρχε τίποτα εκεί», σύμφωνα με την αφήγησή του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
