 |
|
|  Δευτέρα 6/11
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ...92 ΕΤΩΝ
΄Εκανε υπομονή,αλλά τελικά υπέκυψε στον έρωτα
iefimerida.gr
Ο επί χρόνια εργένης Joe Potenzano παντρεύτηκε για πρώτη φορά σε ηλικία ...92 ετών ,με τη Mary Elkind, 64 χρόνια αφότου συναντήθηκαν στον γάμο της αδερφής του το 1959
Ο Joe δεν πίστευε ποτέ ότι θα παντρευόταν για πρώτη φορά στα 92 του. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν πίστεψε ότι ο γάμος ήταν στα σχέδιά του.
Αλλά δοκίμασε την τύχη του στην αγάπη με τη χήρα Mary Elkind, 64 χρόνια αφότου συναντήθηκαν για πρώτη φορά, στον γάμο της αδερφής του, όπου εκείνη ήταν η κουμπάρα και εκείνος επίσης κουμπάρος. Η ιστορία του έρωτά τους έγινε θέμα στις ειδήσεις και στο The Drew Barrymore Show.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε, με 90 άτομα καλεσμένους οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στο Νιου Τζέρσεϊ για να γιορτάσουν. Η Mary φορούσε ένα φόρεμα «μητέρας της νύφης», είπε το ζευγάρι αποκλειστικά στο αμερικανικό περιοδικό People και τη συνόδευσαν οι κόρες, τα εγγόνια της και τα ανίψια τού Joe.
«Δεν ήταν να γίνει τότε αλλά τώρα, και είναι τέλειο», ανέφερε η 84χρονη Mary.
Αφού ο Joe και η Mary συναντήθηκαν στον γάμο το 1959, είδαν ο ένας τον άλλον για λίγο πριν φύγουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Joe πήγε στο κολέγιο και η Mary, η οποία ήταν χορεύτρια, εργάστηκε στο Radio City Music Hall στη Νέα Υόρκη και σε μια σχολή μπαλέτου πριν γνωρίσει τον εκλιπόντα σύζυγό της.
«Στην πραγματικότητα, ο Joe ήταν στον γάμο μου και ήμασταν πάντα πολύ δεμένοι χάρη στις οικογενειακές δραστηριότητες όλα αυτά τα χρόνια», θυμάται η Mary. «Βρεθήκαμε ξανά μαζί στη βάπτιση του μωρού και, εκεί που καθόμασταν, ο Joe αποφάσισε να με ρωτήσει αν θα ήθελα να πάω μαζί του για καφέ ή μεσημεριανό».
«Δεν εύχομαι τη μοναξιά σε κανέναν», επισημαίνει ο Joe. «Μας επηρεάζει όλους. Μερικοί από εμάς παραμένουμε σιωπηλοί, αλλά σκέφτηκα ότι δεν σκοπεύω να μείνω σιωπηλός όταν ξέρω ότι η ζωή μου φεύγει μακριά μου στα τελευταία μου χρόνια».
Παραδέχεται πως σκεφτόταν τη Mary πολλές φορές, νομίζοντας ότι ήταν και οι δύο μόνοι, και η λύση φαινόταν απλή: να της τηλεφωνήσει ώστε να της ζητήσει να βγουν...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
