 |
|
|  Πέμπτη 14/12
Το πιο ακριβό σχολείο στον κόσμο έχει δίδακτρα 160.000 ευρώ ετησίως!!!
newmoney.gr
Ο Bernhard Gademann λέει ότι το ελβετικό ιδιωτικό οικοτροφείο της οικογένειάς του, το Institut auf dem Rosenberg, διοικείται σαν μια startup 132 χρονών, όπου οι δεξιότητες και οι συμπεριφορές της επιχειρηματικότητας καλλιεργούνται στους μαθητές σε ένα υπερσύγχρονο, ολιστικό περιβάλλον μάθησης.
«Oταν μιλάμε για επιχειρηματική σκέψη, δεν εννοούμε υποχρεωτικά να ιδρύσετε μια επιχείρηση» αναφέρει o Headmaster και Director του ελίτ οικοτροφείου που βρίσκεται πάνω από την πόλη St. Gallen. «Σημαίνει να αναλάβεις την ευθύνη για την θέση σου στη ζωή, να την προωθήσεις, να την αναπτύξεις, να ρισκάρεις και να δημιουργήσεις κάτι όμορφο. Θέλουμε να εμφυσήσουμε στους μαθητές τον ενθουσιασμό της δικής τους ικανότητας.»
Το πιο ακριβό σχολείο στον κόσμο έχει δίδακτρα 160.000 ευρώ ετησίως
Είναι εντυπωσιακό ότι οι περισσότεροι από τους μαθητές του Rosenberg προέρχονται από οικογένειες επιχειρηματιών και όχι από την κλασική αριστοκρατία. Το σχολείο ιδρύθηκε σε προνομιακή τοποθεσία το 1889 -τότε ονομαζόταν Voralpines Knaben-Institut Dr. Schmidt. Η οικογένεια Gademann ανέλαβε το σχολείο το 1930 -ο Bernhard Gademann και η σύζυγός του Anita είναι η τέταρτη γενιά που διαχειρίζεται το εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Eχοντας την μακρά ιστορία και την παράδοση ως καθοδηγητές, το σχολείο προσφέρει εξατομικευμένη προσέγγιση στην εκπαίδευση και την διδασκαλία σε state-of-the-art εγκαταστάσεις. Στόχος του είναι να προσφέρει στους 230 μαθητές του, ηλικίας από 6 έως 18 ετών, «μια εκπαίδευση στο σχολείο του μέλλοντος».
Η έκταση 62 στρεμμάτων με θέα στη λίμνη της Κωνσταντίας περιλαμβάνει ένα campus που αποτελείται από 13 προσεκτικά ανακαινισμένες αρ νουβό βίλες ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν και αρχιτεκτονικά ορόσημα, όπως το παλιότερο ιδιωτικό γυμναστήριο της Ελβετίας και η παμπ του σχολείου σε παλιό αγγλικό στιλ που θυμίζει μυθιστόρημα Χάρι Πότερ. Σε αυτά τα κτίρια, οι μαθητές περνούν τον περισσότερο χρόνο τους -είτε κοιμούνται, είτε παρακολουθούν μαθήματα.
Σε αυτό το «σκηνικό πέντε αστέρων», όπως το είχε αποκαλέσει η εφημερίδα The Guardian, κυριαρχεί η υψηλή τεχνολογία και «μια προσέγγιση 360 μοιρών στην εκπαίδευση». Tο σχολείο διαθέτει Creative Lab, Future Park καθώς και ένα φουτουριστικό Climate Garden. Στο εξωτερικό, ο Κήπος του Κλίματος θυμίζει διαστημικό σταθμό. Μέσα, τα παιδιά ερευνούν π.χ. πως θα αντιδράσουν τα φυτά σε μια άνοδο της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 3 βαθμούς. Στο Future Park, oι μαθητές καλλιεργούν κάθετους κήπους ή σχεδιάζουν ανεμογεννήτριες. Και η μασκότ του σχολείου είναι ένα σκυλί-ρομπότ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
