 |
|
|  Kυριακή 17/12
Πέθανε στο Παρίσι ο Ιταλός διανοούμενος και φιλόσοφος Τόνι Νέγκρι
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Ιταλός φιλόσοφος και πολιτικολόγος Τόνι Νέγκρι πέθανε στο Παρίσι, σε ηλικία ενενήντα ετών. Ο Νέγκρι ήταν θεωρητικός του μαρξισμού και η όλη πορεία του ξεκίνησε στη δεκαετία του εξήντα από τον χώρο του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Διαφώνησε σύντομα, όμως, και μετακινήθηκε προς σαφώς πιο αριστερές θέσεις. Πάντα στη δεκαετία του εξήντα ήταν από τους ιδρυτές του εκδοτικού οίκου Μαρσίλιο και του μηνιαίου περιοδικού «Κόκκινα Τετράδια», Quaderni Rossi. Στη συνέχεια δημοσιεύει αναλύσεις στο περιοδικό Classe Operaia, «Εργατική Τάξη» και εντάσσεται στην οργάνωση «Εργατική Εξουσία», Potere Operaio, στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κύρια θέματα της ανάλυσής του, μεταξύ των άλλων, είναι η κοινωνική κατάσταση και τα προβλήματα στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, οι σχέσεις της Δύσης με τον «τρίτο κόσμο», οι αλλαγές που είχαν επέλθει στις βιομηχανίες και στην ίδια την «ταυτότητα» των εργατών.
Το 1973 o Νέγκρι ίδρυσε την οργάνωση Autonomia Operaia, «Εργατική Αυτονομία» – πάντα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς – της οποίας θα παραμείνει κύριο σημείο αναφοράς μέχρι την διάλυσή της, το 1979. Το 1983 ο Νέγκρι εκλέγεται βουλευτής του Ριζοσπαστικού Κόμματος, αλλά την ίδια χρονιά εγκαταλείπει την Ιταλία και μεταβαίνει στην Γαλλία, διότι ενέχεται σε δικαστική υπόθεση για «ηθική και πολιτική υποστήριξη της τρομοκρατίας» και των ίδιων των Ερυθρών Ταξιαρχιών, με κατηγορίες για άσκηση βίας, επιθέσεις κατά οργάνων της τάξης και απαγωγές.
Ο Καθηγητής φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Πάδοβας, καταδικάσθηκε, τελικά, σε δώδεκα χρόνια φυλάκισης για ηθική αυτουργία σε ληστεία κατά την οποία δολοφονήθηκε ένας καραμπινιέρος και για σύσταση οργάνωσης με στόχο την ανατροπή της έννομης τάξης. Στην φυλακή, πήρε σαφείς αποστάσεις από την ένοπλη βία, τονίζοντας ότι η βίαιες πράξεις δεν έχουν καμία σχέση με την ιδεολογική διάσταση και ανάλυση. Συνολικά, ο Νέγκρι εξέτισε δέκα χρόνια φυλάκισης, τα τελευταία τέσσερα εκ των οποίων, σε καθεστώς ημιελευθερίας.
Πρόκειται για πρόσωπο που προκάλεσε μεγάλες αντιπαραθέσεις, στην ιταλική πολιτική και κοινωνική ζωή. «Ήταν ένας κακός δάσκαλος, αν και η δικαστική του περιπέτεια πρέπει να αξιολογηθεί ως μια ιδιαίτερα πολύπλοκη υπόθεση», δήλωσε ο Ιταλός Υπουργός Πολιτισμού, Τζενάρο Σαντζουλιάνο, του κόμματος Αδέλφια της Ιταλίας, της Ιταλίδα Πρωθυπουργού, Τζόρτζια Μελόνι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
