 |
|
|  Πέμπτη 21/12
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΚΑΦΑ
Αθωώθηκε 71χρονος στις ΗΠΑ έπειτα από 48 χρόνια στη φυλακή για φόνο που δεν διέπραξε!!!
AΠΕ-ΜΠΕ
Άνδρας 71 ετών αθωώθηκε από δικαστήριο στην αμερικανική πολιτεία Οκλαχόμα, αφού παρέμεινε σχεδόν μισό αιώνα πίσω από τα σίδερα για φόνο που δεν διέπραξε.
Ο Γκλεν Σίμονς, Αφροαμερικανός, είναι πλέον ο άνθρωπος που πέρασε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη φυλακή προτού αθωωθεί στην ιστορία των ΗΠΑ, σύμφωνα με το εθνικό μητρώο αθωώσεων.
Μαζί με άλλον έναν άνδρα, τον Ντον Ρόμπερτς, είχαν καταδικαστεί σε θάνατο το 1975 για τον φόνο υπαλλήλου κάβας, 30 ετών, κατά τη διάρκεια ληστείας στην πόλη Έντμοντ, στην Οκλαχόμα.
Κατόπιν η ποινή τους μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Η καταδίκη των δύο ανδρών βασίστηκε στην κατάθεση πελάτισσας του καταστήματος, έφηβης η οποία τραυματίστηκε στο κεφάλι από σφαίρα κατά τη διάρκεια της ληστείας, αλλά επέζησε.
Η έφηβη τους αναγνώρισε ανάμεσα σε άλλους υπόπτους που της παρουσίασαν αστυνομικοί, όμως μεταγενέστερη έρευνα έθεσε υπό αμφισβήτηση της αξιοπιστία της αναγνώρισης.
Κατά τη διάρκεια της αρχικής δίκης, οι κατηγορούμενοι κατέθεσαν πως δεν βρίσκονταν καν στην Οκλαχόμα την ημέρα που διαπράχθηκε η δολοφονία.
Ο Γκλεν Σίμονς αποφυλακίστηκε έπειτα από 48 χρόνια, έναν μήνα και 18 ημέρες στη φυλακή.
Κρίθηκε αθώος από δικαστήριο στην Οκλαχόμα, που ακύρωσε την καταδίκη του.
«Αυτή είναι μια μέρα που περιμέναμε πολύ, πάρα πολύ καιρό», συνόψισε ο Σίμονς μιλώντας στον Τύπο. «Μπορούμε να πούμε πως αποδόθηκε δικαιοσύνη σήμερα - επιτέλους».
Ο άλλος άνδρας που είχε καταδικαστεί για την υπόθεση αυτή, ο Ντον Ρόμπερτς, αφέθηκε ελεύθερος το 2008, σύμφωνα με το εθνικό μητρώο αθωώσεων.
Ο Γκλεν Σίμονς ενδέχεται πλέον να δικαιούται αποζημίωση. "Ό,τι έγινε έγινε, αλλά πρέπει να υπάρξει λογοδοσία και αποκατάσταση", έκρινε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
