 |
|
|  Σάββατο 23/12
Στόχος του να ζήσει 200 χρόνια
Μεγιστάνας θέλει να νικήσει την γήρανση και υποβάλλεται σε σχετικές θεραπείες
Bloomberg,protothema.gr
Έχει γίνει διάσημος ως ο πλέον γνωστός και αμφιλεγόμενος εξερευνητής της μακροζωίας στον κόσμο. Ο λόγος για τον αμερικανό Μπράιαν Τζόνσον που έγινε διάσημος ως ο μεγιστάνας που θέλει να νικήσει τον χρόνο. Για τον σκοπό αυτό, ξοδεύει πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για το σώμα του, δοκιμάζοντας αμφιλεγόμενες θεραπείες, ενώ εφαρμόζει ένα πρόγραμμα υγείας που λέγεται Project Blueprint, που περιλαμβάνει σχολαστική διαχείριση της διατροφής, πρόγραμμα άσκησης, ύπνο, λήψη συμπληρωμάτων διατροφής και διάφορες θεραπείες αναζωογόνησης.
Η εμμονή του τράβηξε το ενδιαφέρον μιας της startup, που ονομάζεται Minicirlce, που θέλει να επαναπρογραμματίσει τα ανθρώπινα γονίδια και τον επιστράτευσε ως ανθρώπινο πειραματόζωο για τη νέα γονιδιακή της θεραπεία, που περιλαμβάνει τις ενέσεις «Πηγή της Νεότητας». Σκοπός του είναι να φτάσει να ζει μέχρι την ηλικία των 200 ετών.
Σύμφωνα με το Bloomberg News, κάθε θεραπεία κοστίζει 25.000 δολάρια, ενώ συνολικά το κόστος ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Οικονομικά, δεν θεωρείται ότι θα ζόριζε το Τζόνσον, αλλά το όνομά του λειτουργεί ως «κράχτης». Ως εκ τούτου, η εταιρεία του παρέχει τη θεραπεία δωρεάν, καθώς θεωρεί ότι θα φέρει πολύ κόσμο στην πόρτα της.
Για να υποβληθεί στη θεραπεία, ο Μπράιαν Τζόνσον έφτασε στο νησί Ροατάν, στα ανοιχτά των ακτών της Ονδούρας. Εκεί υποβάλλεται στη γονιδιακή θεραπεία που παρασκευάστηκε από την Minicircle Inc. μια μικρή αμερικανική νεοφυή επιχείρηση. Η θεραπεία είναι ενέσιμη και στοχεύει στην εκτόξευση της παραγωγής της θυλακτατίνης από τον οργανισμό, μιας πρωτεΐνης που βοηθά στη διαχείριση της παραγωγής άλλων πρωτεϊνών και ορμονών.
Οι ιδρυτές της εταιρείας υποστηρίζουν ότι η θεραπεία μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή σε όλο το σώμα, να αυξήσει τη μυϊκή μάζα και την οστική πυκνότητα, να παρατείνει την αντοχή στην άσκηση και να βελτιώσει τα μαλλιά και το δέρμα. Σύμφωνα με την εταιρεία, πρόκειται για «το ιερό δισκοπότηρο των μυών, των οστών και του λίπους» και μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες της ανθρωπότητας για «ακραία μακροζωΐα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
