 |
|
|  Kυριακή 24/12
Κόβει τη δωρεάν βενζίνη στους αξιωματούχους που οδηγούν ξένα αυτοκίνητα!
iefimerida.gr
Τις αγαπημένες τους Mercedes θα πρέπει να αποχωριστούν οι βουλευτές και τα υψηλόβαθμα κρατικά στελέχη της Ρωσίας από την 1η Ιανουαρίου, αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν δωρεάν βενζίνη.
Με προσωπική απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν, την 1η Ιανουαρίου 2024 μπαίνει σε ισχύ ένα νέο μέτρο απαγόρευσης της δωρεάν βενζίνης που ισχύει για τους βουλευτές και τους υψηλόβαθμους κρατικούς λειτουργούς, εάν αυτοί οδηγούν μη ρωσικά αυτοκίνητα.
Στόχος του Πούτιν είναι να ενισχύσει την εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία έναντι των δυτικών κατασκευαστών και για αυτό το λόγο από το περασμένο φθινόπωρο έχουν ενημερωθεί όλες οι αρχές απ’ άκρη σε άκρη της Ρωσίας ότι με τη νέα χρονιά θα ισχύσουν οι απαγορεύσεις.
Έτσι λοιπόν με το ξεκίνημα του νέους έτους η κρατική Δούμα θα σταματήσει να δέχεται τις αιτήσεις για τη δωρεάν βενζίνη και άλλα έξοδα κίνησης που αφορούν σε αυτοκίνητα που δεν προέρχονται από ρωσικές εταιρείες ή αυτοκινητοβιομηχανίες που τα κατασκευάζουν στη χώρα.
Το Υπουργείο Βιομηχανίας και Εμπορίου της Ρωσίας έδωσε μάλιστα στη δημοσιότητα μια λίστα με τις μάρκες που θα πρέπει να οδηγούν οι ανώτατοι και ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, στις οποίες περιλαμβάνονται οι ρωσικές Lada, UAZ, Moskvitch και Aurus, καθώς και οι κινέζικες Evolute και Haval.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι λίγο μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όλες οι ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες πλην των κινεζικών, αποφάσισαν να συμμετάσχουν στο διεθνές μπλοκάρισμα των εξαγωγών προς τη Ρωσία που ισχύει ως ένα παγκόσμιο μέτρο κατά του πολέμου του Πούτιν, ενώ παράλληλα, σταμάτησαν και τη λειτουργία όσων εργοστασίων είχαν στη χώρα.
Θέλοντας να απαντήσει σε αυτό, ο Πούτιν κρατικοποίησε τα εργοστάσια που είχαν εκεί οι ξένες μάρκες όπως η Toyota, η Volkswagen και η Renault, ώστε να δώσει ώθηση στην εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία που κατασκευάζει πλέον εκεί αυτοκίνητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
