 |
|
|  Δευτερα 25/12
ΠΕΘΑΝΕ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ
O γνωστός τραγουδιστής ηταν 70 χρονών και το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο Διαβαλκανικό Νοσοκομείο, στη Θεσσαλονίκη με κορωνοϊό
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Πέθανε ο αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής, Βασίλης Καρράς, σε ηλικία 70 ετών λίγο μετά τις 5 το απόγευμα της Κυριακής 24 Δεκεμβρίου καθώς το τελευταίο διάστημα, αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Σύμφωνα με πληροφορίες, έδινε μεγάλη μάχη με τον καρκίνο και υπέστη ανακοπή ενώ νοσηλευόταν στο Διαβαλκανικό Νοσοκομείο, στη Θεσσαλονίκη με κορωνοϊό.
Η κηδεία του τραγουδιστή θα γίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Κοκκινοχώρι Καβάλας, το οποίο αγαπούσε πολύ και ήταν η τελευταία του επιθυμία να κηδευτεί εκεί. Μάλιστα είχε προσφέρει μεγάλο έργο στον τόπο του.
Ο τραγουδιστής από τη Θεσσαλονίκη με την ιδιαίτερη βραχνάδα στη φωνή και τις πολλές και μεγάλες επιτυχίες κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στο λαϊκό τραγούδι.
Ήταν ένας ερμηνευτής με δική του ταυτότητα και χαρακτήρα που ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή της καλλιτεχνικής του διαδρομής και δεν υπήρχε περίπτωση να τον μπερδέψει κάποιος με οποιοδήποτε άλλον καλλιτέχνη. Ωστόσο υπήρξε και ικανότατος δημιουργός. Πολλές από τις δικές του επιτυχίες φέρουν την υπογραφή του είτε στον στίχο, είτε στη μουσική… ενίοτε και στα δύο σκέλη, ενώ και άλλοι ερμηνευτές τραγούδησαν κομμάτια του και ορισμένοι μάλιστα αναδείχθηκαν μέσα από αυτά.
«Όταν τα χρόνια σου περάσουν», «Όπως παλιά», «Βρέχει στη Θεσσαλονίκη» είναι μόνο μερικά από τα τραγούδια που έγραψε ο ίδιος και έγιναν μεγάλες επιτυχίες.
Ο Βασίλης Καρράς κατόρθωσε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της διασκέδασης για περισσότερα από 30 χρόνια χαρίζοντας στους αμέτρητους θαυμαστές του μεγάλες συγκινήσεις.
Τα τραγούδια του «Νύχτα Ξελογιάστρα», «Λέγε ό,τι θες», «Απ’ Το Βορρά Μέχρι Το Νότο», «Μ’ έχεις Κάνει Αλήτη», «Τηλεφώνησε μου» έγιναν μεγάλες επιτυχίες καθώς μιλούσαν στις καρδιές των θαυμαστών του και κάνοντάς τον, ιδιαίτερα αγαπητό και δημοφιλή.
Ο Βασίλης Καρράς (πραγματικό όνομα Βασίλειος Κεσογλίδης) γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1953 στο Κοκκινοχώρι Καβάλας. Είχε δύο αδέρφια, τον Δαμιανό και την Αναστασία. Όταν ήταν 10 χρόνων πήγε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη. Το 1969, σε ηλικία 16 ετών, έκανε την πρώτη του μουσική εμφάνιση στο νυχτερινό κέντρο «Πρόσφυγας» στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, τη δεύτερη μεγάλη του αγάπη μετά το τραγούδι. Επίσης, είχε εργασθεί στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη, γεγονός που αποτυπώνεται στο τραγούδι του «Εγώ αγάπη μου, εγώ».
Άρχισε την επαγγελματική του καριέρα στη Θεσσαλονίκη. Οι δίσκοι του έχουν γίνει χρυσοί και πλατινένιοι, ενώ η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία ήταν ο δίσκος «Μ’ έχεις Κάνει Αλήτη», που σημείωσε πωλήσεις πάνω από 180.000 αντίτυπα, σε στίχους και μουσική του Μιχάλη Ρακιντζή.
Είχε συνεργαστεί με συνθέτες και στιχουργούς, όπως τους Δημήτρη Ρακιτζή, Φοίβο, Γιώργο Θεοφάνους, Αλέκο Χρυσοβέργη, Σπύρο Γιατρά, Εύη Δρούτσα, Πάνο Φαλάρα, Χρήστο Δάντη, Κυριάκο Παπαδόπουλο, Ηλία Φιλίππου, Μιχάλη Χατζηγιάννη, Χρήστο Νικολόπουλο και πολλούς άλλους. Είχε κάνει ντουέτα με πολλούς τραγουδιστές όπως η Μαριάνθη Κεφάλα, οι Πυξ Λαξ, η Κωνσταντίνα, η Άντζελα Δημητρίου, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Νίκος Ζωιδάκης, η Καίτη Γαρμπή, η Δέσποινα Βανδή, η Έλλη Κοκκίνου, η Ειρήνη Μερκούρη, η Πάολα, ο Παντελής Παντελίδης καθώς και με τον Γιώργο Κακοσαίο. Με τους περισσότερους από αυτούς είχε συνεργαστεί σε ζωντανά προγράμματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
