 |
|
|  Τετάρτη 27/12
εισπράττει εως και 1.000 ευρώ για κάθε ενα
Aμερικανίδα άφησε τη δουλειά της ως δασκάλα για να ...στολίζει χριστουγεννιάτικα δέντρα
newsbeast.gr
Μια μαμά δύο παιδιών από το Αρκάνσας εγκατέλειψε τη δουλειά της ως δασκάλα για να κάνει, όπως λέει, το πάθος της να στολίζει χριστουγεννιάτικα δέντρα ,χρεώνοντας κατά μέσο όρο 1.000 ευρώ για να μεταμορφώσει κάθε δέντρο. Η 44χρονη Amanda Ware βγάζει όλο το ετήσιο εισόδημά της τους τελευταίους τρεις μήνες του έτους. Δεν την πειράζει να δουλεύει νυχθημερόν την περίοδο των γιορτών, καθώς περνά τον χρόνο της κάνοντας αυτό που αγαπά και αυτό είναι να μεταμορφώνει τα χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Η μητέρα δύο παιδιών εγκατέλειψε τη δουλειά της ως δασκάλα πριν από πέντε χρόνια και τώρα στολίζει τουλάχιστον 100 χριστουγεννιάτικα δέντρα πριν από τις 25 Δεκεμβρίου. «Η μαγεία αρχίζει κάθε φορά που οι άνθρωποι φτιάχνουν τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση τους. Κάνω αυτή τη δουλειά για να κάνω τους ανθρώπους να χαίρονται», είπε η Amanda σε συνέντευξή της στο Newsweek.
Η Amanda και η ομάδα της αρχίζουν να στολίζουν δέντρα και σπίτια με το που μπει ο Οκτώβριος. Ωστόσο, ο Νοέμβριος είναι πάντα ο πιο δύσκολος μήνας τους από άποψη όγκου εργασίας. Η ίδια εξήγησε ότι ανάλογα με το μέγεθος του δέντρου συνήθως ξοδεύει δύο έως πέντε ώρες για να το μεταμορφώσει.
Δίνοντας μερικές συμβουλές, η ίδια ανέφερε ότι θα πρέπει να στολίσεις ένα πράσινο χριστουγεννιάτικο δέντρο και να προσθέτεις επιπλέον κλαδιά πράσινα ή χιονισμένα. Η Amanda λέει, επίσης ότι το μέγεθος του δέντρου και η ποσότητα των διακοσμητικών που χρησιμοποιεί επηρεάζουν το ποσό που χρεώνει.
«Η χρέωση υπηρεσιών για τη διακόσμηση ενός δέντρου μπορεί να είναι μεταξύ 300 και 1500 ευρώ (δολαρίων) ανά δέντρο ανάλογα με το μέγεθος και το ποιος το στολίζει. Έχει στολίσει στο παρελθόν ένα δέντρο που είχε διακοσμητικά αξίας 10.000 ευρώ και το δέντρο κόστιζε μόνο 200 ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
