 |
|
|  Πέμπτη 11/1
Έρευνα στα μουσεία τής Αγγλίας για πάνω από 1.700 αντικείμενα που εχουν "χαθεί"!
BBC,newsbeast.gr
Mουσεία και γκαλερί στην Αγγλία, που λαμβάνουν δημόσια χρηματοδότηση, κλήθηκαν να δώσουν λεπτομερείς καταλόγους με αντικείμενα που "εξαφανίστηκαν" τα τελευταία 20 χρόνια. Έτσι, προέκυψε πως ανάμεσα στα περισσότερα από 1.700 αντικείμενα, που έχουν χαθεί από Μουσεία της χώρας, βρίσκεται και ένα ψεύτικο μουστάκι και μία ζωγραφιά της βασίλισσας Βικτώριας.
Άλλα περίεργα αντικείμενα που λείπουν είναι ένα ημερολόγιο του Σαντάμ Χουσεΐν και ένα σύστημα πλοήγησης αεροσκαφών, σύμφωνα με το BBC. Η Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων στο Λονδίνο, η οποία άνοιξε ξανά το 2023 μετά από ανακαίνιση τριών ετών, έχει 45 «μη εντοπισμένα» αντικείμενα, αλλά η διεύθυνσή της επιμένει ότι δεν λείπουν ή δεν έχουν κλαπεί.
Μεταξύ 2007 και 2022, μία ζωγραφιά της βασίλισσας Βικτωρίας από το 1869, μια γκραβούρα από τα μέσα του 19ου αιώνα του βασιλιά Ιωάννη που παραχωρεί τη Magna Carta, ένα χάλκινο γλυπτό του ζωγράφου Τόμας Στότχαρντ, «δεν έχουν εντοπιστεί». Πίνακες με λάδι και ακουαρέλα, μια μαριονέτα, ένα ψεύτικο μουστάκι, κάλτσες και μια ποντικοπαγίδα ήταν ανάμεσα στα περισσότερα από 180 αντικείμενα, που δεν βρέθηκαν στο Μουσείο Victoria and Albert.
«Αυτό δε σημαίνει ότι αυτά τα αντικείμενα έχουν κλαπεί ή χαθεί, μπορεί να σημαίνει για παράδειγμα ότι μια καταχώριση καταλόγου δεν έχει επικαιροποιηθεί μετά από μετακίνηση συλλογής. Τα αντικείμενα ανακτώνται τακτικά ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας» είπε εκπρόσωπος του Μουσείου.
Περισσότερα από 550 αντικείμενα, ιδιωτικά έγγραφα αξιωματικών του βρετανικού στρατού, ημερολόγιο με φωτογραφία του πρώην ηγέτη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, ξιφολόγχες και χαρτονομίσματα έχουν χαθεί από το Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο. Από τα Μουσεία του Οργανισμού Γκρίνουιτς έχουν χαθεί 245 αντικείμενα, μεταξύ άλλων οβίδα κανονιού, πυξίδες, χάρτες, τηλεσκόπια και σύστημα πλοήγησης αεροσκαφών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
