 |
|
|  Παρασκευή 12/1
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Ο πληθωρισμός πλησιάζει το 200% ,οι τιμές τών τροφίμων αλλάζουν κάθε μέρα και η ζωή ειναι ανυπόφορη
Reuters,zougla.gr
Η Αργεντίνα συνταξιούχος Σουζάνα Μπάριο λέει ότι δεν προσκαλεί πλέον τους φίλους της για το παραδοσιακό μπάρμπεκιου, που ανέκαθεν αποτελούσε βασικό κομμάτι της κοινωνικής ζωής στη χώρα της Νότιας Αμερικής. Η γρήγορη αύξηση των τιμών του κρέατος και των λαχανικών έχει καταστήσει πλέον τέτοιου είδους γεύματα ασύμφορα.
Ο πληθωρισμός στη χώρα πιθανόν να πλησίασε το 200% πέρυσι, ένα από τα υψηλότερα επίπεδα παγκοσμίως. Οι τιμές των ειδών σούπερ μάρκετ αυξήθηκαν ιδιαίτερα γρήγορα, πλήττοντας την τσέπη των καταναλωτών καθώς οι μισθοί και συντάξεις δεν μπορούν να κρατήσουν τον ίδιο ρυθμό.
«Αναγκαστήκαμε να ξεγράψουμε πράγματα που έκαναν τη ζωή λίγο πιο χαρούμενη», δήλωσε η 79χρονη Μπάριο. «Αυτή τη χαρά που μου έδινε το να προσκαλώ φίλους για μπάρπεκιου, κάτι που είναι συνηθισμένο εδώ, τώρα αυτό είναι αδύνατον».
Ο πληθωρισμός πιθανόν διαμορφώθηκε γύρω στο 28% τον Δεκέμβριο, με τις τιμές των τροφίμων να είναι ακόμα πιο αυξημένες ύστερα από την απότομη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, του πέσο, σύμφωνα με έρευνα του Reuters μεταξύ αναλυτών. Τα επίσημα στοιχεία θα ανακοινωθούν αργότερα
Ενώ ο υψηλός πληθωρισμός κατατρέχει την Αργεντινή για χρόνια, ο ρυθμός των αυξήσεων των τιμών είναι τώρα στο υψηλότερο επίπεδο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η χώρα εξερχόταν από μια περίοδο υπερπληθωρισμού.
«Χάνεις εντελώς την αίσθηση των τιμών», δήλωσε ο Γκιγιέρμο Καμπράλ, ένας 60χρονος ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στο Μπουένος Άιρες, που, όπως λέει, κάποια φορά είπε κατά λάθος σε έναν πελάτη ότι η τιμή για το κρέας που ζήτησε ήταν 35.000 πέσος (43 δολάρια) αντί για 15.000 πέσος. «Ο πελάτης έβγαλε παρ’ όλα αυτά τα χρήματα για να το πληρώσει».
Ο πρόεδρος Χαβιέρ Μιλέι, ένας πολιτικός-αουτσάιντερ που ανήλθε στην εξουσία εκμεταλλευόμενος την οργή των ψηφοφόρων για την επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση, προσπαθεί να εφαρμόσει σκληρά μέτρα λιτότητας για να μειώσει τον πληθωρισμό, να περιορίσει το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και να ανοικοδομήσει τα κρατικά ταμεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
