 |
|
|  Tετάρτη 31/1
...για να αντιμετωπισθούν ιατρικά προβλήματα
Ο μεγιστάνας Ίλον Μασκ ανακοίνωσε την εμφύτευση μικροτσίπ σε ανθρώπινο εγκέφαλο
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο ζάμπλουτος Ίλον Μασκ ανακοίνωσε πως η νεοφυής εταιρεία
Neuralink, της οποίας είναι συνιδρυτής, τοποθέτησε σε
ασθενή το πρώτο εγκεφαλικό εμφύτευμά της.
Η Neuralink, με έδρα το Φρίμοντ (Καλιφόρνια), προάστιο του Σαν
Φρανσίσκο, είχε πάρει το Μάιο το πράσινο φως της FDA, της αμερικανικής
ρυθμιστικής αρχής για τα φάρμακα και τις ιατρικές συσκευές.
Το εμφύτευμά της, μεγέθους ενός νομίσματος, είχε ήδη τοποθετηθεί στον
εγκέφαλο ενός πίθηκου μακάκου, ο οποίος κατάφερε να παίξει το
βιντεοπαιγνίδι «Pong» χωρίς χειριστήριο ούτε πληκτρολόγιο.
«Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν μια υποσχόμενη δραστηριότητα
νευρώνων», έγραψε ο Ίλον Μασκ στην πλατφόρμα X για το εμφύτευμα σε
ασθενή.
Η Neuralink, η οποία ιδρύθηκε το 2016, δεν είναι επ’ ουδενί η πρώτη
που τοποθετεί εγκεφαλικό εμφύτευμα σε άνθρωπο.
Το Σεπτέμβριο, η ολλανδική εταιρεία Onward είχε ανακοινώσει πως
δοκιμάζει τη σύνδεση ενός εγκεφαλικού εμφυτεύματος με ένα άλλο το
οποίο διεγείρει τον νωτιαίο μυελό, με στόχο να μπορέσει ένας
τετραπληγικός ασθενής να ανακτήσει κινητικότητα.
Από το 2019, ερευνητές του ινστιτούτου Clinatec της Γκρενόμπλ είχαν
παρουσιάσει ένα εμφύτευμα που, αφού τοποθετηθεί, επιτρέπει σε ένα
τετραπληγικό άτομο να κινεί έναν εξωσκελετό, καθώς και να κινεί τα
χέρια ή να μετακινείται.
Η Neuralink συγκέντρωσε πρόσφατα 323 εκατομμύρια δολάρια από επενδυτές
σε δύο δόσεις, τον Αύγουστο και το Νοέμβριο.
Η Neuralink λέει πως θέλει κι αυτή να κάνει παράλυτους ασθενείς να
περπατήσουν ξανά, αλλά επίσης να αποκαταστήσει την όραση σε τυφλούς,
ακόμη και να γιατρέψει ψυχιατρικές ασθένειες όπως η κατάθλιψη.
Ο Ίλον Μασκ φιλοδοξεί επίσης να προσφέρει το εμφύτευμά του σε όλους,
ώστε να επιτρέψει την καλύτερη επικοινωνία με τους ηλεκτρονικούς
υπολογιστές και να περιορίσει, σύμφωνα με τον ίδιο, τον «κίνδυνο για
τον πολιτισμό μας» που δημιουργείται από την τεχνητή νοημοσύνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
