Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 20/2

ΣΥΖΥΓΟΣ ΝΑΒΑΛΝΙ

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν σκότωσε τον σύζυγό μου-Ο Αλεξέι δηλητηριάστηκε με Νόβιτσοκ, η Ρωσία κρύβει τη σορό του



AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr

Στην καταγγελία ότι ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο μεγάλος πολιτικός αντίπαλος τού Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία, έπεσε θύμα δηλητηρίασης με την ουσία Νόβιτσοκ προχώρησε το μεσημέρι της Δευτέρας, με βίντεο που ανήρτησε στα κοινωνικά δίκτυα, η σύζυγός του, λέγοντας ότι «ο Βλαντιμίρ Πούτιν σκότωσε τον σύζυγό μου». Η Γιούλια Ναβαλνάγια ορκίζεται να φέρει στη δημοσιότητα τα ονόματα όσων εμπλέκονται στον θάνατο του συζύγου της και τον λόγο για τον οποίο άφησε την τελευταία του πνοή στη «φυλακή του λύκου». «Πριν από τρεις ημέρες ο (Ρώσος πρόεδρος) Βλαντίμιρ Πούτιν σκότωσε τον σύζυγό μου Αλεξέι Ναβάλνι. Ο Πούτιν σκότωσε τον πατέρα των παιδιών μου», επεσήμανε. Σκοτώνοντάς τον, «ο Πούτιν θέλησε να σκοτώσει την ελπίδα μας, την ελευθερία μας, το μέλλον μας», εκτίμησε η Γιούλια Ναβάλναγια. «Σκοτώνοντας τον Αλεξέι, ο Πούτιν σκότωσε τον μισό εαυτό μου, τη μισή καρδιά μου και τη μισή ψυχή μου», συνέχισε η ίδια. «Αλλά εξακολουθώ να έχω το άλλο μισό και αυτό μου λέει ότι δεν έχω δικαίωμα να τα παρατήσω. Θα συνεχίσω το έργο του Αλεξέι Ναβάλνι, θα συνεχίσω να πολεμάω για τη χώρα μας». Η σύζυγος του αντιφρονούντα υπογράμμισε: «Θέλω να ζήσω σε μια ελεύθερη Ρωσία, θέλω να χτίσω μια ελεύθερη Ρωσία». Για τον λόγο αυτό απευθύνθηκε προς τους Ρώσους, ζητώντας τους: «να σταθείτε στο πλευρό μου, σας ζητώ να μοιραστείτε την οργή μαζί μου. Οργή, θυμό, μίσος προς αυτούς που τόλμησαν να σκοτώσουν το μέλλον μας». Παράλληλα, πρόσθεσε ότι «δεν είναι ντροπή να φοβάσαι, είναι ντροπή να μην κάνεις κάτι, είναι ντροπή να αφήνεις να σε τρομοκρατούν». Η Ναβαλνάγια κατηγόρησε τις ρωσικές αρχές ότι κρύβουν τη σορό του συζύγου της και ότι περιμένουν να εξαφανιστούν από τον οργανισμό του τα ίχνη του νευροπαραλυτικού παράγοντα Νόβιτσοκ. Η ίδια επεσήμανε ότι «γνωρίζουμε ακριβώς γιατί ο Πούτιν σκότωσε τον Ναβάλνι πριν από τρεις ημέρες». «Θα σας το πούμε σύντομα. Σίγουρα θα μάθουμε ποιος ακριβώς έφερε σε πέρας αυτό το έγκλημα και με ποιο τρόπο. Θα πούμε ονόματα και θα δείξουμε πρόσωπα». Οι δηλώσεις τής χήρας τού Ναβάλνι ακολούθησαν την ανακοίνωση του εκπροσώπου του 47χρονου ότι η μητέρα του και ο δικηγόρος της εμποδίστηκαν από το να δουν τη σορό του Ρώσου πολιτικού το πρωί της Δευτέρας, στο νεκροτομείο στο οποίο φέρεται να έχει μεταφερθεί. Το Κρεμλίνο έχει αρνηθεί οποιαδήποτε εμπλοκή στον θάνατο του Ναβάλνι, εξηγώντας ότι συνεχίζεται η έρευνα για τα αίτια του θανάτου του και διεξάγεται σύμφωνα με τον ρωσικό νόμο.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία