 |
|
|  Παρασκευή 1/3
«La Bougie du Sapeur»
Η μοναδική εφημερίδα στον κόσμο που εκδίδεται, απο το 1980, κάθε... 4 χρόνια
RTL,protothema.gr
Μόνο στις 29 Φεβρουαρίου κυκλοφορεί η «La Bougie du Sapeur», η μοναδική εφημερίδα παγκοσμίως που έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν οι αναγνώστες κάθε... τέσσερα χρόνια.
Όπως αναφέρει το γαλλικό δίκτυο «RTL», η 20 σελίδων γαλλική σατιρική εφημερίδα βγαίνει στα περίπτερα μία φορά κάθε δίσεκτο έτος.
Η πρώτη της έκδοση ήταν το 1980 και το τεύχος που κυκλοφόρησε την Πέμπτη είναι το... 12ο.
Για τη φετινή έκδοση, τυπώθηκαν 200.000 αντίτυπα, που θα διανεμηθούν στη Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και την Ελβετία.
Η προηγούμενη έκδοση πούλησε 120.000 αντίτυπα. Μια ομάδα περίπου δέκα εθελοντών, μερικοί από τους οποίους είναι δημοσιογράφοι, γράφει τις ιδέες της κάθε τέσσερα χρόνια.
Σημειώνεται ότι την εφημερίδα «La Bougie du Sapeur» (To Κερί του Πυροσβέστη) εμπνεύστηκε μια ομάδα φίλων που «ήθελαν απλά να γελάσουν».
«Αφού το πρώτο τεύχος έγινε ανάρπαστο μέσα σε δύο μέρες, τα περίπτερα ζητούσαν διακαώς περισσότερα αντίτυπα, τότε είπαμε εντάξει, αλλά μόνο σε τέσσερα χρόνια!», λέει ο εκδότης της γαλλικής εφημερίδας Ζαν ντ' Ιντί, ο οποίος διευθύνει τη γαλλική Λέσχη Ιπποδρομιών (Jockey Club).
«Η γαλλική εφημερίδα εξακολουθεί να εκδίδεται από μερικούς φίλους. Συναντιόμαστε σε ένα μπαρ και πετάμε ιδέες πίνοντας ποτά. Διασκεδάζουμε πολύ, και αν το ίδιο κάνει και ο αναγνώστης, αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα», επισημαίνει δε ο εκδότης της .
Οι ιδρυτές, Ζακ Ντεμπουισόν και Κριστάν Μπεγί, δεν εκτύπωσαν πολλά αντίτυπα επειδή, εκείνη την εποχή, ήταν πολύ δύσκολο να επανεκκινήσουν τους εκτυπωτές. Αποφάσισαν όμως να το ξανακάνουν τέσσερα χρόνια αργότερα.
«Στην πραγματικότητα, μάζευαν παλιές εφημερίδες και έλεγαν στον εαυτό τους: ''Θα φτιάξουμε μία''. Αρχικά έφτιαξαν οκτώ σελίδες ασπρόμαυρες με σατιρικό ύφος και τις οποίες τύπωσαν» , λέει ο Ζαν ντ' Ιντί.
«Ζήτησαν να διανεμηθούν σε πρακτορεία Τύπου και περίπτερα. Ύστερα από ένα 24ωρο, μας τηλεφώνησαν για να ξανατυπώσουμε και άλλα αντίτυπα καθώς πωλήθηκαν όλες», συνεχίζει.
Η εφημερίδα «La Bougie» έχει στήλες σαν να είναι μια κανονική εφημερίδα: ενότητα για την πολιτική, τον αθλητισμό, τις διεθνείς ειδήσεις, τις τέχνες και το κουτσομπολιό των διασημοτήτων.
Τα άρθρα, όμως, είναι σχεδιασμένα με χιουμοριστικό ύφος.
Ο τίτλος της τελευταίας έκδοσης «Όλοι θα είμαστε έξυπνοι» βασίζεται σε μία ιστορία που χλευάζει τις μελλοντικές καταστάσεις που θα δημιουργήσει η τεχνητή νοημοσύνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
