 |
|
|  Κυριακή 24/3
Ελεύθεροι πάνω από 200 μαθητές και μέλη προσωπικού που είχαν απαχθεί από σχολείο στην Νιγηρία
newsbeast.gr
Πάνω από 200 μαθητές και μέλη του προσωπικού, που είχαν απαχθεί από ενόπλους από ένα σχολείο στη βόρεια Νιγηρία νωρίτερα αυτόν τον μήνα, αφέθηκαν ελεύθεροι και είναι σώοι και αβλαβείς, όπως ανακοίνωσε το γραφείο του κυβερνήτη της πολιτείας Καντούνα, μέρες πριν από την εκπνοή διορίας που είχαν δώσει οι απαγωγείς για την καταβολή λύτρων ύψους περίπου 690.000 δολαρίων.
Η απαγωγή, η οποία είχε γίνει στις 7 Μαρτίου στην Κουρίγκα, πόλη στο βορειοδυτικό τμήμα της πολιτείας Καντούνα, ήταν η πρώτη μαζική που γίνεται στην πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής από το 2021 όταν πάνω από 150 μαθητές είχαν απαχθεί από γυμνάσιο της Καντούνα.
Απαγωγές σε σχολεία στη Νιγηρία γίνονταν αρχικά από τη τζιχαντιστική οργάνωση Μπόκο Χαράμ, η οποία πριν από μια δεκαετία είχε απαγάγει 276 μαθήτριες από σχολείο στο Τσίμποκ, στην βορειοανατολική πολιτεία Μπόρνο. Κάποια από τα κορίτσια δεν αφέθηκαν ποτέ ελεύθερα.
Όμως έκτοτε την τακτική αυτή έχουν υιοθετήσει εγκληματικές συμμορίες που επιδιώκουν την καταβολή λύτρων.
Ο κυβερνήτης της Καντούνα Ούμπα Σάνι δήλωσε ότι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας της χώρας συντόνισε την απελευθέρωση των μαθητών της Κουρίγκα, χωρίς να διευκρινίσει περαιτέρω.
“Ο Στρατός της Νιγηρίας αξίζει επίσης ιδιαίτερο έπαινο επειδή έδειξε ότι με θάρρος, αποφασιστικότητα και δέσμευση, τα εγκληματικά στοιχεία μπορούν να υποβαθμιστούν και να αποκατασταθεί η ασφάλεια στις κοινότητές μας”, δήλωσε ο Σάνι.
Οι ένοπλοι ζήτησαν την περασμένη εβδομάδα συνολικά 1 δισεκατομμύριο νάιρα (περίπου 690.000 δολάρια) για την απελευθέρωση των παιδιών και των μελών του προσωπικού που είχαν απαγάγει.
Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι δεν θα καταβάλλει λύτρα για την απελευθέρωση ομήρων, καθώς η πρακτική αυτή κρίθηκε παράνομη το 2022.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
