 |
|
|  Παρασκευή 5/4
ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ
Σομαλός στραγγάλισε την Σουηδέζα έγκυο ερωμένη του, επειδή ντρεπόταν να πει στη μουσουλμάνα μάνα του ότι είναι λευκή!!
Daily Mail,protothema.gr
Γι' αυτόν ήταν θέμα τιμής. Εκείνος, 22 ετών από τη Σομαλία και εκείνη, δύο χρόνια μικρότερή του από τη Σουηδία.
Η δολοφονία της αγαπημένης του, Saga Forsgren Elneborg, που ήταν έγκυος στον έβδομο μήνα, ήταν μονόδρομος για τον Mohamedamin Abdirisek Ibrahim.
Πώς να συστήσει εξάλλου στη μητέρα του την ερωμένη του που κυοφορούσε τον καρπό του έρωτά τους, μία «λευκή γυναίκα με διαφορετική κουλτούρα;» όπως ισχυριζόταν δεξιά κι αριστερά ο φερόμενος δράστης.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της σουηδικής αστυνομίας, η 20χρονη Saga βρέθηκε στραγγαλισμένη στο σπίτι της, που βρίσκεται στην πόλη Örebro, σε απόσταση δύο ωρών από την πρωτεύουσα της χώρας, Στοκχόλμη.
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Daily Mail, οι εισαγγελείς ισχυρίζονται ότι ο 22χρονος φίλος της άτυχης κοπέλας, τη σκότωσε με το καλώδιο της λάμπας που υπήρχε στο δωμάτιό της, καθώς θεωρούσε ντροπή να τη συστήσει στη μουσουλμανική του οικογένεια ως μέλλουσα μητέρα του παιδιού του.
Η οικογένεια της Saga υποστήριξε, μέσω του δικηγόρου της, ότι ήταν μία μακρά και επώδυνη περίοδος αναμονής, καθώς μόλις πριν από μία εβδομάδα απαγγέλθηκε στον 22χρονο Σομαλό η κατηγορία της δολοφονίας της - και όχι αυτή και για το φόνο του αγέννητου παιδιού τους.
Η αστυνομία δημοσίευσε μια έκθεση χιλίων σελίδων που περιείχε φωτογραφίες από τη σκηνή του εγκλήματος στην κρεβατοκάμαρα με το πτώμα της κοπέλας να κείτεται δίπλα στο κρεβάτι της.
Πράγματι, οι εισαγγελείς δήλωσαν ότι ο Σομαλός ύποπτος μεγάλωσε και γαλουχήθηκε με μία νοοτροπία σύμφωνα με την οποία, το να βγαίνει με μια «λευκή» γυναίκα, «δεν ήταν σωστό» αφού «δεν ήταν της ίδιας κουλτούρας». Απέκρυψε τη δίχρονη σχέση του από τη μητέρα του, πολύ απλά γιατί δεν θα αποδεχόταν τη Saga ως νύφη της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
