 |
|
|  Κυριακή 19/5
υπάρχουν ακόμη και «βουνά σκουπιδιών» ύψους... 61 μέτρων!!!
Το Νέο Δελχί η «πιο βρώμικη πόλη στον κόσμο»
Guardian,iefimerida.gr
Η «πιο βρώμικη πόλη του κόσμου» είναι δέκα φορές πιο μολυσμένη από το Λονδίνο και γεμάτη από «βουνά σκουπιδιών» ύψους 61 μέτρων, που εκτείνονται σε πλάτος πολλών χιλιομέτρων.
Πυκνή από τοξικό νέφος και με μια βρώμικη δυσοσμία από τους ανοιχτούς υπονόμους, η ποιότητα του αέρα στο Νέο Δελχί - την πρωτεύουσα της Ινδίας - έχει φτάσει σε σοβαρά επίπεδα. Οι συνθήκες έχουν γίνει τόσο άσχημες, που στην πραγματικότητα, οι κάτοικοι που αναπνέουν συχνά τον αέρα με τη χειρότερη ποιότητα στον κόσμο, κινδυνεύουν από φραγμένους πνεύμονες και πλήθος ασθενειών.
Ο μεγαλύτερος παράγοντας που συμβάλλει στη ρύπανση του Δελχί είναι οι τρεις χωματερές σκουπιδιών που βρίσκονται στις γειτονιές Ghazipur, Bhalswa και Okhla.
Από φλούδες λαχανικών μέχρι γυάλινα μπουκάλια, πλαστικές συσκευασίες, μπαταρίες, σπασμένα παιχνίδια και πεταμένα ρούχα, περισσότεροι από 10.000 τόνοι απορριμμάτων καταλήγουν εκεί κάθε μέρα.
Τα βουνά είναι τόσο ψηλά που φαίνονται από όλη την πόλη, σφύζουν από μύγες, ζωύφια και αναδύουν μια απαίσια δυσοσμία.
Πρόσφατα δορυφορικά δεδομένα έδειξαν ότι οι χωματερές του έχουν γίνει παγκόσμιο hotspot για τις εκπομπές μεθανίου - ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου που παγιδεύει 82 φορές περισσότερη θερμότητα από ό,τι το διοξείδιο του άνθρακα σε διάστημα 20 ετών.
Οι κάτοικοι στην Ινδία χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό φρέσκα προϊόντα για να μαγειρέψουν, αλλά πάνω από το 50% των σκουπιδιών που απορρίπτονται σε καθημερινή βάση σε χώρους απορριμμάτων αποτελείται από «υγρά απόβλητα», όπως φλούδες λαχανικών και υπολείμματα τροφίμων.
Χωρίς να εφαρμόζεται αυστηρά σύστημα διαχωρισμού των σκουπιδιών στο Δελχί, τα υγρά απόβλητα είναι ως επί το πλείστον αδιαχώριστα και αφήνονται να σαπίσουν, παράγοντας τεράστιες ποσότητες μεθανίου καθώς αποσυντίθενται.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ειδικά, τα πράγματα μπορεί να γίνουν πραγματικά άσχημα. Η καυτή ζέστη του Δελχί κάνει το εξαιρετικά εύφλεκτο αέριο να πιάσει φωτιά, μετατρέποντας τα βουνά σκουπιδιών σε τοξικές, φλεγόμενες κολάσεις που στέλνουν πυκνά σύννεφα καπνού στον ήδη πολύ μολυσμένο αέρα.
Ενώ η είσοδος στις χωματερές είναι παράνομη, χιλιάδες κάτοικοι του Δελχί, μεταξύ των οποίων και παιδιά, βγάζουν τα προς το ζην σκαρφαλώνοντας στα βουνά.
Μαζεύοντας υλικά -όπως πλαστικό, γυαλί, καλώδια και μέταλλα- μπορούν να κερδίσουν αρκετές ρουπίες για να αγοράσουν δείπνο για το βράδυ...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
